„`html
Antoni Krzysztof Piechniczek
Antoni Piechniczek, urodzony 3 maja 1942 w Chorzowie, to polski piłkarz i trener piłkarski, który pełnił funkcję selekcjonera reprezentacji Polski oraz senatora VII kadencji. W latach 2008-2012 był wiceprezesem PZPN.
Kariera zawodnicza
Karierę piłkarską rozpoczął w Zrywie Chorzów, a następnie grał w:
- Naprzód Lipiny (1960–1961)
- Legia Warszawa (1961–1965)
- Ruch Chorzów (1965–1972)
- Châteauroux we Francji (1972–1973)
W 1964 roku zdobył Puchar Polski z Legią, a w 1968 mistrzostwo Polski z Ruchem Chorzów. Ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.
Kariera trenerska
Początkowo pracował w BKS Stal Bielsko-Biała (1973-1975), a następnie jako trener Odry Opole, gdzie w 1976 roku zdobył II ligę. W 1980 został trenerem reprezentacji Polski, prowadząc ją do Mistrzostw Świata w 1982, gdzie drużyna zajęła trzecie miejsce. Ponownie objął funkcję selekcjonera w 1996, jednak nie udało mu się awansować na Mistrzostwa Świata w 1998.
Pracował również w Tunezji i Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz w polskich klubach, w tym Górniku Zabrze, z którym zdobył mistrzostwo Polski w 1987 roku.
Działalność zawodowa i polityczna
Piechniczek był aktywnym działaczem PZPN, pełniąc różne funkcje, w tym wiceprezesa. W polityce zasiadał w sejmiku śląskim oraz jako senator z ramienia Platformy Obywatelskiej. W 2007 roku uzyskał mandat senatorski.
Osiągnięcia sportowe
Jako piłkarz:
- Mistrz Polski: 1968 z Ruchem Chorzów
- Puchar Polski: 1964 z Legią Warszawa
Jako trener:
- Mistrz Polski: 1987 z Górnikiem Zabrze
- Puchar Ligi Polskiej: 1977 z Odrą Opole
- III miejsce na Mistrzostwach Świata 1982 z reprezentacją Polski
Odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1999)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1982)
- Tytuł „Trenera Roku” (1978)
- Medal Kalos Kagathos (2017)
- Tytuł honorowego obywatela Opola (2018) i Chorzowa (2019)
- Tytuł doktora honoris causa AWF w Katowicach (2021)
„`
