Antoni z Padwy – Życiorys
Antoni z Padwy, właściwie Fernando Martins de Bulhões, urodził się w 1191 roku w Lizbonie. W wieku 15 lat wstąpił do zakonu kanoników regularnych, a w 1220 roku przeszedł do franciszkanów. Jego życie zostało naznaczone pasją do nauczania i kaznodziejstwa, a po święceniach kapłańskich w 1215 roku pełnił różne funkcje w zakonie, w tym nauczyciela teologii.
Antoni podróżował po Włoszech, głosząc kazania w wielu miastach, w tym Rimini, gdzie próbował go otruć heretyk. W 1224 roku został prowincjałem Romandioli i skupił się na działalności duszpasterskiej oraz edukacyjnej. W 1230 roku, z powodu zdrowotnych, zrezygnował z funkcji prowincjała i powrócił do Padwy.
Kanonizacja i kult
Antoni zmarł 13 czerwca 1231 roku, a jego kanonizacja odbyła się 30 maja 1232 roku, co czyni ją jedną z najszybszych w historii Kościoła. Jego wspomnienie obchodzone jest 13 czerwca, a kult świętego rozwinął się szczególnie w Padwie oraz w Polsce.
Patronat
- Patron osób i rzeczy zaginionych
- Patron Lizbony, Padwy oraz wielu parafii
- Ustanowiony patron miast, takich jak Jasło, Rybnik, Lublin
Objawienia
W 1664 roku w Radecznicy miały miejsce objawienia św. Antoniego, które przyczyniły się do rozwoju kultu i budowy świątyni. W miarę upływu lat odpusty obchodzone 13 czerwca zyskały dużą popularność.
Ikonografia
W ikonografii św. Antoni przedstawiany jest w habicie franciszkańskim, często z Dzieciątkiem Jezus, a jego atrybutami są m.in. księga, lilia, serce oraz bochen chleba.
Antoni w filmie
- Antonio di Padova, Il santo dei miracoli (1931)
- Antonio di Padova (1951)
- Sant’Antonio di Padova (1990)
- Historia świętego Antoniego (2002)
- Antoni. Boży wojownik (2006)
Św. Antoni z Padwy pozostaje jedną z najbardziej czczonych postaci w Kościele katolickim, znany ze swojej elokwencji, wiedzy i licznych cudów.
