Antoni Michał Potocki
Antoni Michał Potocki (1702-1766) był prominentnym politykiem i wojskowym w XVIII wieku. Pełnił funkcję generała-lejtnanta wojsk koronnych, wojewody bełskiego oraz marszałka sądów kapturowych. Posiadał znaczące wpływy w polityce Rzeczypospolitej, a jego życie zawodowe obfitowało w ważne wydarzenia.
Życiorys
Urodził się w styczniu 1702 roku jako syn Aleksandra Jana Potockiego i Teresy Tarło. Był bratem Józefa Potockiego, kasztelana lwowskiego, oraz wnukiem Pawła Potockiego. W 1730 roku ożenił się z Ludwiką Marią Sapieżanką, córką Aleksandra Pawła Sapiehy.
W swojej karierze Potocki zajął szereg znaczących stanowisk:
- Podstoli wielki litewski (1728)
- Wojewoda bełski (1732-1763)
- Marszałek królowej (1747-1754)
- Generał-lejtnant wielki korony (od 1754)
- Starosta Grabowa
Był aktywnym uczestnikiem życia politycznego, pełniąc funkcję posła na sejm w 1729 i 1730 roku. Jako członek konfederacji generalnej z 1733 roku, podpisał elekcję Stanisława Leszczyńskiego. W okresie panowania Augusta III, Potocki był związany ze stronnictwem „republikantów” i miał bliskie relacje z Francją oraz Prusami. Jego działalność polityczna obejmowała także wsparcie dla reform, co ilustruje jego publikacja z 1744 roku, w której postulował większy udział mieszczan w sejmie.
Jednakże, jego kariera nie była wolna od kontrowersji. Potocki był oskarżany o intrygi oraz zerwanie kilku sejmów, w tym kluczowego sejmu grodzieńskiego w 1744 roku, co uniemożliwiło wprowadzenie zaproponowanych reform skarbowo-wojskowych. 18 stycznia 1754 roku podpisał manifest przeciwko podziałowi Ordynacji Ostrogskiej.
Odznaczenia
Antoni Michał Potocki był odznaczony:
- Orderem Orła Białego (1745)
- Rosyjskimi Orderami św. Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania oraz św. Aleksandra Newskiego (1730)
Poznając życie Potockiego, można dostrzec jego znaczenie w kontekście politycznym oraz społecznym Rzeczypospolitej, zarówno jako orędownika reform, jak i kontrowersyjnego polityka.
