Antoni Lendzion – Działacz Polonijny w Gdańsku
Antoni Lendzion (1888-1940) był polskim działaczem politycznym w Wolnym Mieście Gdańsku i posłem do Volkstagu w latach 1928-1933 oraz 1935-1939. Pełnił również funkcję wiceprezesa Gminy Polskiej oraz Związku Polaków w Gdańsku.
Życiorys
Urodził się 10 lipca 1888 roku w Sampławie. Po śmierci ojca osiedlił się w Toruniu, gdzie uczył się zawodu krawca. W 1908 roku przeniósł się do Gdańska, zakładając własny zakład krawiecki i angażując się w życie polskich organizacji. W 1911 roku został prezesem gdańskiego oddziału Zjednoczenia Zawodowego Polskiego (ZZP).
W 1913 roku ożenił się, a podczas I wojny światowej służył w armii niemieckiej. Po wojnie aktywnie uczestniczył w Radzie Żołnierzy Polaków w Gdańsku oraz był jednym z założycieli Związku Byłych Żołnierzy Polaków.
Po utworzeniu Wolnego Miasta Gdańska, Lendzion stał się ważnym przywódcą Polonii, broniąc praw Polaków. Był współautorem memoriału dotyczącego sytuacji Polonii gdańskiej. Oprócz działalności politycznej pełnił również rolę redaktora organu ZZP „Związkowiec”.
Prześladowania i Śmierć
W 1937 roku próbował złożyć protest przeciwko przenoszeniu polskich dzieci do szkół senackich. W obliczu narastającego napięcia w Gdańsku latem 1939 roku, otrzymał propozycję wyjazdu do Polski, z której nie skorzystał. Aresztowany 1 września 1939 roku, był torturowany w Victoriaschule, a następnie wywieziony do obozu Stutthof, gdzie zginął 22 marca 1940 roku.
Jego zwłoki ekshumowano w 1947 roku i przeniesiono na cmentarz w Gdańsku-Zaspie. Lendzion jest patronem jednej z ulic w Gdańsku-Wrzeszczu oraz ma dedykowany dzwon w kościele św. Katarzyny w Gdańsku.
Podsumowanie
Antoni Lendzion był znaczącą postacią w historii Polonii gdańskiej, a jego działalność polityczna i społeczna pozostawiła trwały ślad w historii regionu.
