Antoni Korwin-Kossakowski
Antoni Korwin-Kossakowski (1735–1798) był znaczącą postacią w historii Polski. Pełnił wiele funkcji publicznych, w tym kasztelana inflanckiego (od 1789 roku), chorążego kowieńskiego oraz pisarza ziemskiego kowieńskiego. Był również marszałkiem konfederacji powiatu kowieńskiego w 1767 roku.
Rodzina i pochodzenie
Kossakowski pochodził z litewskiej rodziny szlacheckiej. Był synem stolnika żmudzkiego Dominika i bratem biskupa Józefa oraz hetmana Szymona, którzy zostali powieszeni podczas insurekcji kościuszkowskiej.
Kariera publiczna
W ciągu swojej kariery Kossakowski pełnił liczne funkcje:
- Chorąży petyhorski wojsk litewskich
- Poseł powiatu kowieńskiego na sejm w latach 1780 i 1788
- Sędzia sejmowy w 1789 roku
- Członek konfederacji Sejmu Czteroletniego
W 1784 roku otrzymał Order Świętego Stanisława, a w 1791 roku Order Orła Białego.
Zaangażowanie w konfederacje
Kossakowski był aktywnym uczestnikiem wydarzeń politycznych, w tym konfederacji targowickiej w 1792 roku. Jako stronnik Rosji został uwięziony podczas insurekcji kościuszkowskiej, a jego zwolnienia miał się domagać Tadeusz Kościuszko.
Życie osobiste
Był żonaty z Eleonorą Straszewicz, z którą miał syna Józefa (1772–1842), generała i adiutanta Napoleona. Zmarł 25 września 1798 roku i został pochowany w Żejmach na Litwie.
Podsumowanie
Antoni Korwin-Kossakowski był kluczową postacią w polityce I Rzeczypospolitej, odznaczającą się wieloma funkcjami publicznymi i wpływami w czasie burzliwych lat końca XVIII wieku.
Bibliografia
- Polski Słownik Biograficzny, tom XIV, 1968–1969 (artykuł Bernarda Krakowskiego)
