Antoni Kazimierz Ostrowski
Antoni Kazimierz Ostrowski (1713-1784) był arcybiskupem gnieźnieńskim oraz biskupem włocławskim. W swojej karierze pełnił wiele ważnych ról, w tym był konsyliarzem Rady Nieustającej oraz opatami komendatoryjnymi w Tyniu i Lądzie. Jego kariera duchowna rozpoczęła się w 1737 roku, kiedy to został kanonikiem łuckim.
Życiorys
Ostrowski był synem Ludwika, chorążego pancernego, oraz Katarzyny ze Służewskich. Kształcił się w Górze i Drohiczynie, a następnie w seminarium misjonarzy w Warszawie. W 1763 roku został biskupem ordynariuszem.
W 1764 roku był członkiem konfederacji Czartoryskich oraz podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego. W tym samym roku zasiadał w komisji sejmowej zajmującej się ustrojem Rzeczypospolitej. Ostrowski był także senatorem rezydentem i członkiem konfederacji radomskiej.
Jako arcybiskup, Ostrowski miał znaczący wpływ na politykę Rzeczypospolitej, będąc narzędziem Rosji. W 1773 roku podpisał traktaty cesji ziem zagarniętych przez Rosję, Prusy i Austrię. Był również członkiem konfederacji Andrzeja Mokronowskiego i pełnił rolę prezesa delegacji na Sejmie Rozbiorowym (1773-1775), gdzie negocjował z mocarstwami ościennymi.
Ostrowski zmarł 26 sierpnia 1784 roku i został pochowany w kościele św. Jakuba w Skierniewicach, gdzie jego ciało spoczywa w sarkofagu z czarnego marmuru.
Bibliografia
- H. Dymnicka-Wołoszyńska, Antoni Kazimierz Ostrowski, Polski Słownik Biograficzny, t. XXIV, 1979, s. 540-546.
- Marceli Kosman, Między tronem a ołtarzem, Poznań, 2000.
