Antoni Karbowiak – Życiorys
Antoni Karbowiak (1856-1919) był polskim pedagogiem i historykiem oświaty, członkiem Towarzystwa Historycznego we Lwowie. Pochodził z rodziny chłopskiej. Po ukończeniu szkoły powszechnej i gimnazjum w Krotoszynie, zmuszony był przenieść się do Śremu, gdzie zdał maturę w 1880 roku.
Karbowiak rozpoczął studia teologiczne w Würzburgu, jednak po jednym semestrze je porzucił. Odbył roczną służbę wojskową, a następnie rozpoczął studia z archeologii i historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, które ukończył w 1886 roku, uzyskując doktorat z historii wychowania.
W 1891 roku został nauczycielem w gimnazjum w Wadowicach, a od 1893 do 1918 roku uczył w Wyższej Szkole Przemysłowej w Krakowie. W 1905 roku habilitował się na UJ w zakresie historii wychowania i pedagogiki. Po przejściu na emeryturę w 1918 roku, uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Jego najważniejsze dzieło to trzytomowe Dzieje wychowania i szkół w Polsce, opublikowane w latach 1898–1923.
Zmarł nagle podczas urlopu w 1919 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Jako pionier historii oświaty, przyczynił się do uznania tej dyscypliny w akademickim świecie.
Dzieła
- Dzieje wychowania i szkół w Polsce, Petersburg 1898
- O książkach elementarnych na szkoły wojewódzkie z czasów Komisyi edukacyi narodowej, Lwów 1898
- Obiady profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego w XVI i XVII wieku, Kraków 1900
- Materiały do dziejów Komisji Edukacji Narodowej, Lwów 1905
Znaczenie i wpływ
Karbowiak był uważany za fundament dla przyszłych historyków i badaczy szkolnictwa polskiego. Wśród jego uczniów był m.in. Jan Jakóbiec, który później pełnił ważne funkcje w Krakowie.
Bibliografia
Słownik biograficzny historii Polski, tom 1: A–K (red. Janina Chodera, Feliks Kiryka), Wrocław-Warszawa-Kraków 2005, s. 657.
Linki zewnętrzne
Publikacje Antoniego Karbowiaka w bibliotece Polona.
