Antoni I Kassimates
Antoni I Kassimates (ur. ok. 775?, zm. 836) był ekumenicznym patriarchą Konstantynopola w latach 821–836. Urodził się prawdopodobnie w siódmym dziesięcioleciu VIII wieku jako Konstantyn. W młodym wieku wstąpił do klasztoru, przyjmując imię Antoni. Studiował teologię i prawo, a następnie został igumenem klasztoru Metropoliton w Konstantynopolu, a później biskupem Sylaion w Pamfilii.
Działalność polityczna i religijna
Po objęciu władzy przez cesarza Leona V, Antoni współtworzył ikonoklastyczne stronnictwo, wspierając działania cesarza. Podczas synodu w 815 roku, zwołanego przez patriarchę Teodota I Kassiteras, opowiedział się za zniesieniem postanowień soboru nicejskiego II, który zezwalał na kult obrazów. Z powodu swojej postawy został obłożony anatemą przez patriarchę Nicefora I.
W styczniu 821 roku, pod naciskiem cesarza Michała II, Antoni został wybrany na patriarchę, mimo że duchowieństwo domagało się przywrócenia Nicefora. Jako patriarcha, prowadził aktywną politykę ikonoklastyczną, wspieraną przez cesarza. W czasie powstania Tomasza Słowianina w latach dwudziestych IX wieku, Antoni występował przeciwko powstańcom, którzy domagali się przywrócenia kultu ikon.
Po śmierci Michała II, współpracował z cesarzem Teofilem, który był wrogiem kultu ikon. Antoni I Kassimates zmarł w 836 roku.
Podsumowanie
- Antoni I Kassimates był patriarchą Konstantynopola w latach 821–836.
- Urodził się jako Konstantyn, w młodym wieku wstąpił do klasztoru.
- Był zwolennikiem ikonoklazmu, co doprowadziło do anatematyzacji przez Nicefora I.
- W czasie swojego patriarchatu współpracował z cesarzami Michałem II i Teofilem w walce z kultem ikon.
