Antoni Walery Izydor Auleitner
Antoni Walery Izydor Auleitner (1801-1898) był polskim leśnikiem i popularyzatorem wiedzy leśnej. Urodził się w Siedlcach, a zmarł w Warszawie. Po ukończeniu edukacji na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Szkole Szczegółowej Leśnictwa, rozpoczął pracę w administracji lasów rządowych Królestwa Polskiego.
Życiorys
Auleitner pracował w administracji lasów od 1821 roku, zdobywając doświadczenie w różnych rolach, w tym nadleśniczego. W latach 1832-1835 był poza służbą, prawdopodobnie z powodu działalności w powstaniu listopadowym. Po powrocie do pracy pełnił funkcje w różnych leśnictwach, aż do przejścia na emeryturę w 1867 roku. Ponadto pracował w leśnictwie prywatnym i krytykował rządową gospodarkę leśną, wzywając do reform.
Auleitner był autorem wielu publikacji dotyczących leśnictwa, w tym podręcznika Gospodarstwo leśne (1845), który stał się ważną pozycją w polskiej literaturze leśnej. Publikował także w renomowanych czasopismach branżowych i był członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego.
Publikacje
- Uwagi nad wartością lasów (1830)
- Rzut oka na gospodarstwo obecne w lasach ziemiańskich w Polsce i na przyszłe ich urządzenie (1844)
- O szkodliwych skutkach zaniedbania dozoru leśnego i wpływie pańszczyzny na stan lasów prywatnych (1849)
- Środki praktyczne zagospodarowania lasów prywatnych (1858)
- O potrzebie intensywnego leśnego gospodarstwa i zarazem oszczędnego obchodzenia się z drzewem wobec kopalń i torfu (1879)
W 1876 roku opublikował zarys historii lasów rządowych w Królestwie Polskim. Zmarł w Warszawie w wieku 97 lat, a jego tradycje leśne kontynuował syn Wacław.
Bibliografia
- Józef Broda, Antoni Auleitner, w: Słownik biograficzny techników polskich, Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych NOT-SIGMA, 1989
