Ansaldo SVA-5
Ansaldo SVA-5 to włoski dwupłatowy samolot rozpoznawczy, który był również wykorzystywany jako lekki bombowiec oraz do eskortowania ciężkich bombowców. Zbudowany w 1917 roku przez wytwórnię lotniczą w Turynie, stał się ważnym elementem włoskiego lotnictwa w czasie I wojny światowej.
Historia
Na przełomie 1916 i 1917 roku inżynierowie Umberto Savoia i Emilio Verduzio zaprojektowali SVA-5 jako jednomiejscowy samolot zwiadowczy. Prototyp oblatano 3 marca 1917 roku. Samolot charakteryzował się aerodynamiczną sylwetką oraz wysoką zwrotnością. Produkcja seryjna rozpoczęła się jesienią 1917 roku, a pierwsze egzemplarze trafiły do jednostek bojowych na początku 1918 roku, w sumie wyprodukowano 1245 sztuk w latach 1917–1918.
Użycie bojowe
- W lutym 1918 roku SVA-5 zaczęły służbę na froncie włosko-austriackim, wykonując zadania myśliwskie i rozpoznawcze.
- Pilot Tenente Locatelli przeprowadził loty rozpoznawcze, w tym nad Friedrichshafen i Zagrzeb.
- Gabriele D’Annunzio zrealizował rajd nad Wiedniem, zrzucając ulotki wzywające do zakończenia wojny.
Użycie w lotnictwie polskim
W połowie 1919 roku Polska Misja Wojskowa zakupiła kilka samolotów SVA-5, które dotarły do Polski w styczniu 1920 roku. Używano ich głównie do szkolenia w krakowskiej szkole pilotów. Informacje o dalszym użytkowaniu pozostałych egzemplarzy są ograniczone.
Opis techniczny
SVA-5 to jednomiejscowy samolot zwiadowczy o konstrukcji mieszanej, z klasycznym stałym podwoziem. Jego napęd stanowił silnik rzędowy chłodzony cieczą o mocy 220 KM. Samolot osiągał maksymalną prędkość 230 km/h, a pułap wynosił 6000 m. Zasięg lotu wynosił 1000 km, co czyniło go efektywnym narzędziem rozpoznawczym.
Bibliografia
- Tomasz Goworek, Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej, WKiŁ, Warszawa 1988
