Annwn w Mitologii Brytańskiej
Annwn, znany również jako Annwfn, Annwyn, Annwvyn, Annwyfn, Annwfyn (wymowa: Annun), to kraina zaświatów w mitologii brytańskiej, szczególnie walijskiej. Rządzona przez Arawna, a później przez Gwyn ap Nudd, Annwn była postrzegana jako miejsce wiecznej młodości i rozkoszy, wolne od chorób i obfite w żywność.
Charakterystyka Annwn
W Annwn znajdowało się źródło słodkiego wina oraz kocioł nieśmiertelności. Uważano, że kraina ta leży daleko na zachód, a dostęp do niej możliwy jest jedynie po śmierci. Istniały jednak opowieści, że żywi mogą natknąć się na drzwi do Annwn.
- Drzwi do Annwn miały być zlokalizowane w okolicach ujścia rzeki Severn, w pobliżu wyspy Lundy lub na Glastonbury Tor.
- Glastonbury postrzegane było jako święta wyspa zmarłych, miejsce pochówku świętych i monarchów.
Postacie i Legendy
W opowieści „Culhwch and Olwen” Bóg nadał Gwynnowi władzę nad demonami, aby chronić świat. Prowadził on Dziki Łów, a w chrześcijańskiej wersji legendy walijski święty St. Collen przegonił go wodą święconą.
W zbiorze utworów zatytułowanym „Llyfr Taliesin” (Księga Taliesina) znajduje się ezoteryczny poemat „Preiddeu Annwfn” (Łupy Annwn), który opisuje podróż Artura i jego rycerzy przez Annwn w poszukiwaniu magicznego kotła, pilnowanego przez dziewięć kobiet. Z tej ekspedycji powróciło tylko siedmiu rycerzy. Opowieść ta może być prekursorem legend arturiańskich, w tym historii o Świętym Graalu.
- Dziewięć kobiet w opowieści odnosiło się do rzeczywistych grup kapłanek w społeczeństwie celtyckim.
- Geoffrey of Monmouth w „Vita Merlini” wspomniał o Morgan le Fay i ośmiu kapłankach z Wyspy Jabłek (Avalon), często utożsamianej z Annwn.
Historia i Tradycja
Uczeni wskazują, że pisownia poematu sugeruje, iż został on spisany w X wieku, jednak walijska poezja była przekazywana ustnie przez bardów. Istnieje przypuszczenie, że poemat „Preiddeu Annwfn” mógł zostać skomponowany przez Taliesina w VI wieku, a jego pierwsze spisanie miało miejsce dopiero w X wieku.
