„`html
Anna Łajming
Anna Łajming, z d. Żmuda-Trzebiatowska (24 lipca 1904 – 13 lipca 2003), była polską pisarką, której twórczość koncentrowała się na Kaszubach i ich kulturze, szczególnie w okresie przedwojennym.
Życiorys
Urodziła się w szlacheckiej rodzinie Trzebiatowskich na Pomorzu. Zaczęła pisać w 1958 roku, a jej utwory oddają realia życia w południowych Kaszubach w czasach zaborów i lat 30. XX wieku. Anna Łajming pisała w języku polskim, wplatając kaszubskie dialogi. Od 1973 roku była członkiem Związku Literatów Polskich, a w 1974 roku otrzymała Medal Stolema.
W latach 1929–1939 mieszkała w Tczewie, co opisała w swoich wspomnieniach Mój dom. Po wojnie osiedliła się w Słupsku, gdzie od 2000 roku była honorowym obywatelem. W 2005 roku jedną z ulic w Słupsku nazwano jej imieniem. Jej mężem był Mikołaj Łajming, oficer białej armii, a synem plastyk i profesor Włodzimierz Łajming.
Twórczość
- Z leśnych pustków
- Mrok i świt
- Czterolistna koniczyna
- Od dziś do jutra
- Seweryna
- Bajki
- Dwie kobiety
- Symbol szczęścia
- Czerwone róże
- Włodek w listach matki
- Dzieciństwo
- Młodość
- Mój dom
- Gdzie jest balbina?
- Szczecé
Nagrody i odznaczenia
- Order Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Zasłużony Działacz Kultury
- Medal Stolema
- Srebrna tabakiera Abrahama
- Honorowy obywatel Słupska
Linki zewnętrzne
- Strona internetowa Anny Łajming
- Anna Łajming w Katalogu Biblioteki Narodowej
- Anna Łajming – Książki WP.pl
„`
