Anemochoria

Anemochoria (wiatrosiewność)

Anemochoria, znana także jako wiatrosiewność, to metoda rozprzestrzeniania zarodników grzybów oraz nasion i owoców roślin, polegająca na ich przenoszeniu przez wiatr. Jest to szczególnie rozpowszechnione wśród roślin rosnących w górach, na stepach, pustyniach, sawannach oraz wyspach. Dzięki tej strategii, grzyby i rośliny mogą przemieszczać się na znaczne odległości, nawet setek kilometrów.

Przystosowania roślin wiatrosiewnych

Rośliny, które polegają na wiatrosiewności, wykazują szereg przystosowań, które ułatwiają im skuteczne rozprzestrzenianie się:

• Produkcja dużej ilości nasion.
• Obecność komór powietrznych, które wspomagają unoszenie się w powietrzu.
• Wykształcenie aparatów lotnych, takich jak puch (np. mniszek, ost) lub skrzydełka (np. lipa, sosna, klon), co umożliwia dłuższe utrzymywanie się w powietrzu.
• Małe rozmiary i lekkość niektórych zarodników (np. storczyków), które pozwalają na ich łatwe przenoszenie przez wiatr.
• Mechanizmy balistyczne, takie jak wydmuchiwanie nasion czy kołysanie pędów, które są aktywowane przez wiatr, ułatwiając uwalnianie nasion w wietrznych warunkach.
• U niektórych gatunków (np. mikołajek polny) całe rośliny mogą być toczone przez wiatr, co sprzyja rozprzestrzenieniu nasion.

Wiatrosiewność jest zatem kluczowym mechanizmem rozprzestrzeniania się roślin i grzybów, umożliwiając im zajmowanie nowych terenów w różnych ekosystemach.