Andrzej Zaremba z Czermina herbu Zaremba (zm. 1317 lub 1318) był biskupem poznańskim oraz ważną postacią w historii Wielkopolski.
Życiorys
Andrzej Zaremba był synem Szymona, kasztelana gnieźnieńskiego, i bratem stryjecznym wojewody kaliskiego Mikołaja Jankowica oraz Sędziwoja z Jarocina. Jako przedstawiciel potężnego rodu wielkopolskiego, jego działalność rozpoczęła się jako kapelan Bolesława Pobożnego. W 1280 roku został kanclerzem Przemysła II, a dwa lata później archidiakonem kaliskim.
Po śmierci Przemysła II pracował w kancelarii Władysława Łokietka. W 1297 roku był prepozytem kapituły poznańskiej, a w tym samym roku objął biskupstwo poznańskie. W 1298 roku był głównym negocjatorem ugody w Kościanie, która miała na celu wsparcie Łokietka w jego dążeniach do korony, jednocześnie zapewniając biskupom poznańskim szereg przywilejów.
Jednakże, wkrótce po tym, Zaremba znalazł się w opozycji do Łokietka. W 1299 roku obłożył go interdyktem na terenie diecezji poznańskiej, co jest kwestionowane przez niektórych historyków. Andrzej Zaremba odegrał kluczową rolę w koronacji Wacława II na króla Polski, a po jego śmierci poparł Henryka Głogowczyka, co doprowadziło do konfliktów z innymi możnymi.
W 1312 roku, wspólnie z arcybiskupem gnieźnieńskim Jakubem Świnką, obłożył Henryka i jego synów klątwą, co zakończyło ich panowanie w Wielkopolsce. W 1313 roku, Zaremba ostatecznie opowiedział się po stronie Łokietka.
Podczas urzędowania jako biskup poznański, zreformował archidiakonat poznański, dzieląc go na trzy części i planując utworzenie czwartego. Wprowadził przepisy dotyczące dziesięcin oraz utworzył stały oficjalat generalny. W 1302 roku zezwolił na powstanie pierwszej szkoły parafialnej przy poznańskiej kolegiacie.
Zmarł pomiędzy 13 kwietnia 1317 a 26 maja 1318 roku.
Przypisy
Bibliografia
* Kategorie: Prałaci kapituły kolegiackiej św. Pawła w Kaliszu, Biskupi poznańscy, Andrzej, Zmarli w XIV wieku.
