Andrzej Seweryn Kowalski (23 października 1930 – 11 kwietnia 2004) był polskim artystą malarzem, grafikiem, pisarzem i pedagogiem.
Życiorys
Andrzej Kowalski ukończył studia na Wydziale Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1955 roku, zdobywając dyplomy u Adama Marczyńskiego i Ludwika Gardowskiego. Od 1957 roku był członkiem Grupy Zagłębie, a od 1958 roku Grupy Krakowskiej. W latach 1958–1959 współpracował z zespołem redakcyjnym „Zebry”, a także z eksperymentalnym „Teatrem 38” w Krakowie.
W 1965 roku przystąpił do Grupy Arkat. Jego kariera akademicka związana była z katowicką filią ASP w Krakowie, gdzie pracował od 1959 do 2003 roku, pełniąc funkcje dziekana i prorektora oraz kierując Pracownią Rysunku i Malarstwa. W latach 1981–1982 zrezygnował z funkcji dziekana po okresie internowania w stanie wojennym. Ponadto wykładał na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie.
Kowalski był autorem abstrakcyjnych obrazów, które w latach 50. charakteryzowały się dużymi, kolorowymi płaszczyznami. W drugiej połowie lat 60. wprowadził do swoich prac przedmioty, a jego styl stał się bardziej ekspresyjny i metaforyczny. W latach 80. zaangażował się w ruch kultury niezależnej, tworząc liczne projekty sakralne, w tym w kościołach w Będzinie i Mikołowie.
Dorobek artystyczny
Twórczość Kowalskiego obejmowała:
- malarstwo sztalugowe
- malarstwo ścienne
- mozaikę
- rysunek
- grafikę
Jego prace były wystawiane w kraju i za granicą, a także znajdują się w zbiorach muzeów, takich jak:
- Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Katowicach
- Muzeum Śląskie w Katowicach
- Muzeum Archidiecezjalne w Katowicach
Kowalski był również autorem powieści „Powrót” i publikował w prasie drugiego obiegu pod pseudonimem Andrzej Surowiec. W 1993 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Podsumowanie
Andrzej Seweryn Kowalski był uznawanym artystą, zarówno w malarstwie, jak i w literaturze, którego prace i działalność pozostawiły trwały ślad w polskiej kulturze.
