„`html
Andrzej Sławomir Jagodziński
Andrzej Sławomir Jagodziński, urodzony 16 stycznia 1954 we Włocławku, to wybitny filolog czeski i słowacki, tłumacz literacki, dyplomata oraz publicysta. Jest absolwentem filologii czeskiej i słowackiej na Uniwersytecie Warszawskim (1978).
Kariera zawodowa
Jagodziński swoje pierwsze kroki zawodowe stawiał w drugim obiegu, współpracując z czechosłowacką sekcją Radia Wolna Europa oraz czasopismami takimi jak „Svědectví” i „Obrys”. Po 1989 roku był korespondentem „Gazety Wyborczej” w Pradze i Bratysławie oraz dyrektorem Instytutu Polskiego w Pradze (1996-2001). W latach 2010-2015 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Polskiego w Bratysławie.
Jagodziński był także redaktorem „Literatury na Świecie” (2007–2009) oraz ekspertem ds. promocji w Międzynarodowym Funduszu Wyszehradzkim. Jego działalność obejmuje również współpracę z polskimi opozycjonistami i środowiskiem Karty 77.
Odznaczenia
- Zasłużony Działacz Kultury
- Nagroda Literacka Europy Środkowej Angelus (2009)
- Nagroda im. Jiřího Theinera (2011)
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013)
- Gratias Agit (2013)
- Nagroda „Literatury na Świecie” (2018)
Ważniejsze tłumaczenia książkowe
- „Spiskowcy i inne utwory dramatyczne” – Václav Havel
- „Zmieniać świat. Eseje polityczne” – Václav Havel
- „Przypadki inżyniera ludzkich dusz” – Josef Škvorecký
- „Nocne wiadomości” – Dušan Mitana
- „Czechy. Instrukcja obsługi” – Jiří Gruša
Przynależność do organizacji
Jagodziński jest członkiem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS oraz Polskiego PEN Clubu. Do sierpnia 2020 roku był również związany ze Stowarzyszeniem Pisarzy Polskich.
Podsumowanie
Andrzej Jagodziński to postać znacząca w polsko-czeskiej i polsko-słowackiej współpracy kulturalnej, której działalność obejmuje zarówno tłumaczenia literackie, jak i działania dyplomatyczne oraz redakcyjne. Jego wkład w promocję literatury czeskiej w Polsce oraz działalność w opozycji w PRL stanowią ważne elementy jego życiorysu.
„`
