Andrzej Marek Bączkowski
Andrzej Marek Bączkowski (8 października 1955 – 7 listopada 1996) był polskim prawnikiem i urzędnikiem państwowym, który pełnił funkcję ministra pracy i polityki socjalnej w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza.
Życiorys
Bączkowski ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i od 1978 roku pracował na tej uczelni jako asystent. W 1980 roku zaangażował się w działalność Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczył w strajku w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku. Po pacyfikacji strajku był internowany od maja do października 1982 roku.
W 1989 roku zdobył uprawnienia radcy prawnego i rozpoczął pracę w administracji rządowej. Pełnił funkcję wiceministra pracy od 1991 do 1996 roku i był jednym z inicjatorów powołania komisji trójstronnej. 7 lutego 1996 roku objął stanowisko ministra pracy i polityki socjalnej.
Bączkowski zmarł nagle na zawał serca. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Odznaczenia i upamiętnienie
- Laureat Nagrody Kisiela (1996)
- Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1996)
- Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2022)
- Honorowy obywatel Łukowa (1997)
- Patron Centrum Partnerstwa Społecznego „Dialog” w Warszawie
- Ustanowienie Nagrody im. Andrzeja Bączkowskiego dla uczczenia jego pamięci
Życie prywatne
Bączkowski był synem Tadeusza i od 1983 roku żonaty z Grażyną. Miał syna.
