Anastazy Pankiewicz OFM
Anastazy Pankiewicz, właściwie Jakub Pankiewicz, urodził się 9 lipca 1882 roku w Nagórzanach, a zmarł 20 maja 1942 roku w Hartheim. Był polskim duchownym katolickim, bernardynem oraz błogosławionym Kościoła katolickiego.
Życiorys
Był synem Tomasza i Tekli Pankiewiczów. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Nowotańcu oraz gimnazjów w Sanoku i Lwowie, w 1900 roku wstąpił do zakonu bernardynów. Złożył śluby wieczyste w 1904 roku, a dwa lata później przyjął święcenia kapłańskie. Jego kariera duchowna obejmowała pracę w Wieliczce oraz pełnienie roli kustosza w Krakowie.
W latach 1919–1930 był gwardianem kościoła św. Bernardyna w Krakowie, gdzie przeprowadził remont świątyni. Następnie przeniósł się do Łodzi, gdzie zainicjował budowę klasztoru bernardynów przy kościele św. Elżbiety Węgierskiej. W 1937 roku otworzył Ogólnokształcące Gimnazjum Męskie oraz powołał do życia Zgromadzenie Sióstr Antonianek.
W 1939 roku klasztor został zajęty przez Niemców, a Pankiewicz ukrywał się w pobliżu klasztoru. Aresztowany 6 października 1941 roku, został deportowany do obozu przejściowego, a później do obozu koncentracyjnego w Dachau. Zmarł tragicznie 20 maja 1942 roku w obozie zagłady na zamku Hartheim.
13 czerwca 1999 roku został ogłoszony błogosławionym przez Jana Pawła II w gronie 108 polskich męczenników II wojny światowej.
Kult i upamiętnienie
Anastazy Pankiewicz jest upamiętniany w kilku miejscach:
- Kościół i klasztor pw. św. Elżbiety Węgierskiej w Łodzi, z obrazem i tablicą pamiątkową oraz Katolickim Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym jego imienia.
- Dom Generalny sióstr antonianek w Łodzi, z kaplicą i modlitwami do jego intencji.
- Kościół św. Bernardyna w Krakowie, z ołtarzem i nabożeństwem na jego cześć.
- Parafia św. Mikołaja w Nowotańcu, z ołtarzem, tablicą pamiątkową i witrażami z jego podobizną.
W 2013 roku w Nagórzanach odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą jego osobie.
