Amos – Prorok i Święty
Amos jest jednym z dwunastu proroków mniejszych w tradycji biblijnej, czczonym jako święty. Jego życie i działalność prorocka są głównie znane z Księgi Amosa w Starym Testamencie.
Życiorys
Amos pochodził z Tekoa, judzkiego miasta położonego 18 kilometrów na południe od Jerozolimy. Zanim rozpoczął swoją misję prorocką, zajmował się pasterstwem i hodowlą drzew figowych. Jego działalność prorocka miała miejsce w Państwie Północnym, w szczególności w Betel, gdzie krytykował demoralizację i niesprawiedliwość społeczną, a także zapowiadał kary Boże za grzechy mieszkańców.
Chociaż dokładny czas jego działalności nie jest precyzyjnie ustalony, przypuszcza się, że miała ona miejsce podczas panowania Jeroboama II, między latami 782 a 753 p.n.e. W opinii biblistów, rzeczywiste wydarzenia miały miejsce między 765 a 763 p.n.e. Po pewnym czasie Amos wrócił do Tekoa, gdzie według tradycji spoczywa jego grób.
W odróżnieniu od innych proroków, Amos nie był związany ze Świątynią, lecz działał na podstawie osobistego objawienia. Jego wizja religijna była uniwersalistyczna, sugerując, że Bóg Jahwe jest jedynym Bogiem dla wszystkich narodów, z szczególnym uwzględnieniem narodu wybranego Izraela. Jego wspomnienie liturgiczne przypada na 31 marca.
Księga Amosa
Pisarski styl Amosa charakteryzuje się przejrzystością i malowniczością. W swoich proroctwach często korzysta z porównań związanych z wiejskim życiem, co odzwierciedla jego pasterskie pochodzenie. Amos często nawiązuje dialog z słuchaczami, co sprawia, że jego przesłanie jest bardziej bezpośrednie i zrozumiałe.
Ikonografia
W ikonografii Amos przedstawiany jest zazwyczaj w tunice lub stroju pasterskim. Jego atrybutami są księga lub zwój oraz stado baranów lub owiec, co odnosi się zarówno do jego prorockiej misji, jak i codziennego życia pasterskiego.
