Amida w Judaizmie
Amida, znana również jako szmone esre (osiemnaście błogosławieństw) lub Tefila (modlitwa), jest jedną z dwóch głównych modlitw w judaizmie, obok Szema Jisrael. Stanowi kluczowy element trzech codziennych nabożeństw: szachrit (poranna modlitwa), mincha (popołudniowa modlitwa) oraz maariw (wieczorna modlitwa).
Amida jest jedną z najstarszych modlitw synagogalnych, ostatecznie opracowaną przez Gamaliela II w I wieku n.e. Jej odmawianie zastępuje kult ofiarny, który zakończył się po zburzeniu Drugiej Świątyni przez Rzymian w 70 r. n.e.
Nazwa szmone esre odnosi się do osiemnastokrotnego wymienienia imienia Boga w Psalmie 29 oraz w trzech paragrafach Szema. W rzeczywistości modlitwa składa się z dziewiętnastu wezwań, z czego jedno zostało dodane w okresie misznaickim, dotyczące heretyków i zdrajców.
Wezwania Amidy
Wezwania Amidy można podzielić na trzy części:
- Trzy pierwsze wezwania: Sławią Boga.
- Trzynaście środkowych wezwań: Zawierają prośby skierowane do Boga.
- Trzy ostatnie wezwania: Proszą o powrót na Syjon, dziękują za opiekę oraz modlą się o pokój i pomyślność dla narodu Izraela.
Poniżej przedstawiono nazwy poszczególnych wezwań:
- Praojcowie
- Potęga
- Świętość Imienia
- Rozumienie
- Skrucha
- Przebaczenie
- Wybawienie
- Uleczenie
- Błogosławieństwo lat
- Zgromadzenie wygnańców
- Sąd
- Przeciwko heretykom
- Sprawiedliwi
- Odbudowa Jerozolimy
- Królestwo Domu Dawida
- Przyjęcie modlitwy
- Służba świątynna
- Dziękczynienie
- Pokój
W trakcie odmawiania Amidy przez chazana wymagana jest obecność minjanu, czyli dziesięciu dorosłych Żydów. W czasie modlitwy, pomiędzy drugim a trzecim wezwaniem, odmawia się Keduszę, która zawiera biblijne wersety wychwalające Boga.
Bibliografia
- Maciej Tomal, przekł. Ewa Gordon, Jak modlą się Żydzi. Antologia modlitw, Warszawa 2000.
- Alan Unterman, Żydzi. Wiara i życie, Łódź 1989.
Linki zewnętrzne
Kategoria: Judaizm
Kategoria: Modlitwy
