Altamira – Historia i Charakterystyka
Jaskinia Altamira, zlokalizowana w górach Kantabryjskich w północnej Hiszpanii, jest znana z wyjątkowych malowideł należących do kultury magdaleńskiej. Odkryta w 1868 roku przez myśliwego Modesto Cubillas, jaskinia stała się obiektem badań archeologicznych.
Historia odkrycia
Odkrycie Altamiry miało miejsce, gdy pies myśliwego utknął w szczelinie skalnej. Uwalniając go, myśliwy natrafił na przewiew chłodnego powietrza, co sugerowało istnienie większej jaskini. Informację o odkryciu przekazał Marcelino Sanz de Sautuola, który odkrył malowidła w jaskini podczas wizyty w latach 1875-76. W 1880 roku Sautuola opublikował wyniki swoich badań w broszurze, w której opisał znaleziska.
Charakterystyka jaskini
Jaskinia Altamira ma długość około 270 metrów i wysokość w niektórych miejscach wynoszącą od 1 do 2,6 metra. W jej głównej części, na stropie o powierzchni ponad 100 m², znajdują się sylwetki zwierząt, w tym:
- żubry
- jelenie
- sarny
- konie
- koziorożce
Malowidła wykonane są w trzech kolorach: czerwonym, czarnym i fioletowym. Uznawane są za jedno z najważniejszych osiągnięć sztuki górnopaleolitycznej, odzwierciedlającej dążenie do poznania świata i rozwój sztuki oraz nauki.
Ochrona jaskini
Od momentu odkrycia malowideł, liczba odwiedzających jaskinię rosła. W 1973 roku Altamirę odwiedziło 174 000 osób. W 1982 roku jaskinia została zamknięta dla zwiedzających, a dostępny był jedynie ograniczony liczba osób dziennie. Stworzono również replikę jaskini, która została otwarta w 2008 roku, umożliwiając szerszemu gronu ludzi podziwianie tych unikalnych dzieł sztuki.
