Alfons Aragoński
Alfons Aragoński, znany również jako Alonso de Aragón, był wielkim mistrzem zakonu Calatrava w latach 1443–1445. Był nieślubnym synem króla Nawarry i Aragonii, Jana II, z Leonorą de Escobar.
Wybór na wielkiego mistrza
Alfons został wybrany na stanowisko wielkiego mistrza dzięki protekcji króla Jana II z Kastylii i Leónu, po tragicznej śmierci swojego poprzednika. Jego kadencja nie trwała jednak długo, ponieważ wkrótce wybuchła wojna między Kastylią a Nawarrą.
Konflikt i usunięcie z urzędu
W trakcie konfliktu Alfons opowiedział się po stronie swojego ojca, co doprowadziło do napięć z Janem Kastylijskim. W odpowiedzi na jego działania, król Kastylii zwołał kapitułę generalną zakonu, która zdecydowała o usunięciu Alfonsa z urzędu. Część rycerzy zakonu sprzeciwiła się tej decyzji, co doprowadziło do podziału w obrębie zakonu.
Podział w zakonie
W wyniku wewnętrznych sporów zakon podzielił się na trzy frakcje, z których każda wspierała innego kandydata na wielkiego mistrza:
- Alfons Aragoński
- Juan Ramírez de Guzmán
- Pedro Girón
Ostatecznie w walce o władzę zwyciężył Pedro Girón, co przyczyniło się do dalszego osłabienia jedności zakonu Calatrava.
