Aloes zwyczajny
Aloes zwyczajny, znany również jako aloes barbadoski (Aloe vera), to gatunek byliny pochodzący z Afryki i Azji Mniejszej.
Morfologia
- Pokrój: Wysokość do 80 cm, z licznymi odrostami.
- Liście: Szarozielone, młode liście są biało nakrapiane.
- Kwiaty: Żółte, zebrane w wydłużone grona.
Właściwości fitochemiczne
Liście aloesu składają się w 96% z wody, a pozostałe 4% to składniki odżywcze, w tym około 270 substancji o dużej aktywności biologicznej. Zawierają one:
- Dużą ilość błonnika (około 73% suchej masy).
- Popiół (około 16,9%).
- Tłuszcze (około 2,9%).
Aloes jest bogaty w białka, w tym 18 z 22 aminokwasów, w tym 7 egzogennych. Zawiera również polipeptydy, które hamują wzrost grzybów, oraz polisacharydy, które są składnikiem substancji śluzowych żelu aloesowego.
Zastosowanie
Roślina lecznicza
Surowiec zielarski pozyskiwany z aloesu to zagęszczony i wysuszony sok z liści, który powinien zawierać co najmniej 28% pochodnych hydroksyantracenu w przeliczeniu na barbaloinę. Chociaż dowody na zdrowotne właściwości aloesu są ograniczone, niektóre zastosowania obejmują:
- Przyspieszenie gojenia poparzeń I i II stopnia oraz odmrożeń.
- Wsparcie w leczeniu niektórych chorób skóry, takich jak łuszczyca.
- Obniżenie poziomu glukozy i lipidów we krwi u pacjentów z cukrzycą i zespołem metabolicznym.
- Działanie przeczyszczające.
Należy jednak unikać długotrwałego stosowania aloesu, ze względu na ryzyko zapalenia nerek oraz potencjalne działanie kancerogenne.
