„`html
Alnitak (Zeta Orionis)
Alnitak, znana również jako Zeta Orionis, jest jedną z jaśniejszych gwiazd w gwiazdozbiorze Oriona, oddaloną od Słońca o około 1260 lat świetlnych. Jej obserwowana wielkość gwiazdowa wynosi +1,79.
Nazwa
Nazwa Alnitak pochodzi z języka arabskiego i oznacza „pas” Oriona. Międzynarodowa Unia Astronomiczna formalnie zatwierdziła tę nazwę w 2016 roku.
Charakterystyka obserwacyjna
Alnitak jest wschodnią gwiazdą pasa Oriona, sąsiadującą z mgławicami Płomień i IC 434 oraz słynną Mgławicą Koński Łeb.
Charakterystyka fizyczna
Alnitak jest systemem potrójnym, składającym się z dwóch bliskich gwiazd (Zeta Orionis Aa i Ab) oraz jednej, bardziej odległej (Zeta Orionis B). Przyjęta odległość około 387 parseków (1260 lat świetlnych) wskazuje na przynależność do asocjacji Orion OB1.
Zeta Orionis Aa
Zeta Orionis Aa, znana jako Alnitak, jest błękitnym nadolbrzymem typu O9,5 Iab. Jej obserwowana wielkość gwiazdowa wynosi 2,1, a wielkość absolutna −6,0m. Temperatura gwiazdy sprawia, że emituje głównie promieniowanie ultrafioletowe, a jej jasność w widzialnym zakresie jest 10 tysięcy razy większa niż Słońca, a po uwzględnieniu nadfioletowej – 100,000 razy większa. Masa wynosi 33 ± 10 mas Słońca, a promień 20,0 ± 3,2 promienia Słońca.
Zeta Orionis Ab
Zeta Orionis Ab, odkryta w 2000 roku, jest podolbrzymem typu B1, z obserwowaną wielkością 4,3m i absolutną −3,9m. Masa tej gwiazdy to 14 ± 3 mas Słońca, a promień 7,3 ± 1,0 promienia Słońca. Okrąża wspólny środek masy z Zeta Orionis Aa w czasie 7,3 roku.
Zeta Orionis B
Zeta Orionis B, odkryta w 1819 roku, jest błękitnym olbrzymem typu B0 III. Jej wielkość obserwowana wynosi 4,0m, a absolutna −4,1m. Jest zmienną typu Beta Cephei, obracającą się z prędkością 350 km/s.
Zeta Orionis C
Zeta Orionis C to optyczny składnik, oddalony o 58,10″ od Zeta Orionis A i 59,8″ od Zeta Orionis B. Jej wielkość wynosi 9,54 ± 0,03.
„`
