Alice Bailey

Alice Bailey

Alice Bailey, urodzona 16 czerwca 1880 roku w Manchesterze jako Alice Ann LaTrobe Bateman, była angielską okultystką i uczennicą Heleny Bławatskiej, założycielki ruchu teozoficznego. Uznawana jest za jedną z kluczowych postaci ruchu New Age. W swoich pracach przypisywała autorstwo dzieł Mistrzowi Djwal Khul, znanemu jako „Tybetańczyk”, który miał być przewodnikiem duchowym w ezoterycznych naukach.

Wybrane prace

Bailey napisała wiele książek, w tym:

• Leczenie ezoteryczne (A Treatise on the Seven Rays: Vol. 4 Esoteric Healing) – Książka ta omawia medycynę psioniczną, ciała subtelne oraz czakry. Bailey przedstawia pięć zasad i siedem praw duchowego leczenia, podkreślając związek między organami ciała a czakrami.
• Traktat białej magii (A Treatise on White Magic) – Publikacja ta wskazuje zasady życia dla osób aspirujących do wtajemniczenia, omawia eteryczne ciała czterech królestw natury oraz znaczenie czakr.

Linki zewnętrzne

• A comparison between H.P.Blavatsky & Alice Bailey. The Pseudo-Occultism of Alice Bailey – Alice Leighton Cleather i Basil Crump, 1929
• Alice Bailey, The present world crisis, Broadwater Down 1943 – biblioteka cyfrowa Polona.pl
• Alice Bailey, Powrót Chrystusa, Tunbridge Wells 1947 – biblioteka cyfrowa Polona.pl
• Alice A. Bailey, „Eksternalizacja hierarchii” – tłumaczenie w języku polskim.

Podsumowanie

Alice Bailey, kluczowa postać ruchu New Age, w swoich pracach łączyła teozofię z ezoterycznymi naukami. Jej publikacje dotyczą duchowego leczenia i zasad białej magii, mając na celu rozwój duchowy i uzdrawiający.