Alfred Woodcock: Oceanograf i Meteorolog
Alfred Woodcock (7 września 1905 – 26 lutego 2005) był amerykańskim oceanografem i meteorologiem, który wniósł istotny wkład w zrozumienie ruchów konwekcyjnych w atmosferze i oceanie. Jego badania opierały się na obserwacjach naturalnych zjawisk, takich jak ruch mew oraz układanie się wodorostów w kierunku wiatru.
Kluczowe Odkrycia
Woodcock zidentyfikował dwa rodzaje ruchów konwekcyjnych poniżej warstwy chmur, które zależą od siły wiatru. Jego obserwacje doprowadziły do kilku istotnych odkryć:
- Ruch meduz unoszących się pod kątem 45 stopni w lewo od kierunku wiatru.
- Istnienie cyrkulacji Langmuira w oceanie, co udowodnił na podstawie układania się wodorostów równolegle do wiatru.
Badania nad Wiatrami Pasatowymi
Pod koniec II wojny światowej Woodcock brał udział w eksperymencie badającym wiatry pasatowe na Północnym Atlantyku. Stwierdził, że spadek temperatury w chmurach mieści się pomiędzy wartościami sucho- i wilgotno-adiabatycznymi. Jego badania ujawniły, że chmury mieszają się z otaczającym je powietrzem.
Wpływ Aerozoli Soli Morskiej
Od 1949 roku Woodcock publikował prace dotyczące wpływu aerozoli soli morskiej na powstawanie deszczu. Wskazał, że cząstki soli w powietrzu mają kluczowe znaczenie dla formowania się kropel deszczu oraz opadów nad oceanami. W sumie opublikował ponad 80 artykułów naukowych, z których ostatni ukazał się, gdy miał 92 lata.
Znaczenie Badań
Hipoteza Woodcocka dotycząca aerozoli soli morskiej stała się podstawą jednego z najważniejszych tematów w dyskusjach na temat zmian klimatycznych. Jego badania pokazały, jak różne elementy, takie jak prędkość wiatru, załamywanie fal oraz pokrywa chmur, wpływają na albedo Ziemi oraz temperaturę powierzchni oceanu.
Bibliografia
- Alfred H. Woodcock (1905-2005) nekrolog, EOS Transactions, vol. 86, number 51, grudzień 2005, autor: Duncan Blanchard.
