„`html
Alfons XII – Król Hiszpanii
Alfons XII, urodzony 28 listopada 1857 w Madrycie, był królem Hiszpanii w latach 1874–1885. Należał do dynastii Burbonów i był znany jako El Pacificador („Rozjemca”).
Dzieciństwo i młodość
Był czwartym dzieckiem królowej Izabeli II i Franciszka de Asís. Jego edukacja była ograniczona, skupiając się głównie na szermierce i religii. Po rewolucji w 1868 roku, Alfons z matką udał się na wygnanie, najpierw do Paryża, a później do Londynu. Uczył się w Kolegium Stanisława w Paryżu, a następnie pobierał prywatne lekcje w Genewie oraz studiował w Terezjańskiej Akademii Wojskowej w Wiedniu.
U władzy
W grudniu 1874 roku, po zamachu stanu przeprowadzonym przez brygadiera Arsenio Martínez Campos, Alfons XII został ogłoszony królem. Jego panowanie zapoczątkowało okres Restauracji, w którym wprowadzono system polityczny oparty na dwóch głównych partiach. Alfons miał także do czynienia z problemami polityki zagranicznej, w tym z rosnącymi napięciami z Francją.
Małżeństwo i potomstwo
W 1878 roku Alfons poślubił księżniczkę Maríę de las Mercedes, która zmarła po sześciu miesiącach. W 1879 roku wziął ślub z arcyksiężniczką Marią Krystyną Habsburżanką. Para miała troje dzieci:
- Maríę de las Mercedes, księżnę Asturii
- Maríę Teresę
- Alfonsa XIII, który został królem Hiszpanii od urodzenia
Choroba i śmierć
Alfons XII zmarł 25 listopada 1885 roku w pałacu Pardo w wyniku gruźlicy, którą zdiagnozowano po jego pierwszym incydencie z krwawieniem podczas polowania. Miał 28 lat w chwili śmierci.
„`
