Alfons XI – Król Kastylii i Leónu
Alfons XI (hiszp. Alfonso XI, ur. 13 sierpnia 1311 w Salamance, zm. 26 marca 1350 w Gibraltarze) był królem Kastylii i Leónu w latach 1312–1350. Był czwartym synem króla Ferdynanda IV i Konstancji Portugalskiej. Po przedwczesnej śmierci Ferdynanda IV, jego matka Maria de Molina musiała kierować królestwem w imieniu wnuka.
Rządy i reformy
Alfons XI przejął osobiste rządy w 1325 roku, a jego rządy charakteryzowały się zdecydowanym zwalczaniem anarchii wśród możnych. Wprowadził szereg reform prawnych, w tym:
- Uznanie prawa rzymskiego jako obowiązującego w królestwie.
- Kontrolę królewską nad zamkami możnych.
- Ustanowienie sędziów królewskich w całym kraju.
- Wprowadzenie nowego podatku od sprzedaży (alcabala).
Reformy te wzmocniły państwo, ale także wywołały zaniepokojenie władców Grenady, co doprowadziło do ataku na Kastylię i León. W 1333 roku Grenadyjczycy zdobyli Gibraltar, co skłoniło Alfonsa do zawarcia rozejmu oraz dalszych działań wojennych, w tym oblężenia Algeciras, które zakończyło się w 1344 roku.
Przydomki i tytuły
Alfons XI był znany pod różnymi przydomkami, takimi jak:
- Mściciel lub Nieprzejednany – za walkę z anarchią wśród możnych.
- Alfons z Rio Salado – na pamiątkę zwycięstwa nad Maurami.
- Szlachetny (hiszp. El Noble) oraz Prawodawca (hiszp. El Justiciero).
Potomstwo
Alfons XI miał dzieci z dwóch małżeństw:
- Ze związku z Marią Portugalską miał dwóch synów:
- Ferdynanda (1322-1333)
- Piotra I Okrutnego, który został jego następcą.
- Ze związku z Eleonorą de Guzman miał dziesięcioro dzieci, w tym:
- Piotra Alfonsa (1330–1338)
- Sancha Alfonsa (1331–1343)
- Henryka II (1333–1379), przyszłego króla Kastylii i Leónu
- Fadryka Alfonsa (1333-1358)
- Ferdynanda Alfonsa (1336–?)
- Tello Kastylijskiego (1337–1370)
- Jana Kastylijskiego (1341–?)
- Sancha Kastylijskiego (1342–1374)
- Piotra Alfonsa II (1345–1359)
- Joannę Alfonsę.
Alfons XI pozostaje ważną postacią w historii Kastylii i Leónu, a jego rządy miały istotny wpływ na rozwój tego królestwa.
