„`html
Alfons Klafkowski
Alfons Klafkowski (ur. 2 sierpnia 1912 w Poznaniu, zm. 10 lipca 1992 tamże) był polskim prawnikiem i politykiem. Pełnił funkcję posła na Sejm PRL VI i VIII kadencji oraz członka Rady Państwa w latach 1982–1985. W latach 1985–1989 był pierwszym prezesem Trybunału Konstytucyjnego.
Wykształcenie i kariera naukowa
Klafkowski ukończył studia na Uniwersytecie Poznańskim w 1935 roku. W 1956 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1962 profesora zwyczajnego nauk prawnych. Od 1945 roku był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie pełnił różne funkcje, w tym:
- Kierownik Katedry Prawa Międzynarodowego Publicznego (1950–1968)
- Prodziekan Wydziału Prawa (1950–1952)
- Dziekan Wydziału Prawa (1952–1955)
- Rektor Uniwersytetu (1956–1962)
- Kierownik Instytutu Nauk Prawno-Ustrojowych (1968–1978)
Działalność polityczna
W latach 1972–1976 oraz 1980–1985 był posłem na Sejm. W 1982 roku został członkiem Rady Państwa, a w 1989 przewodniczącym Państwowej Komisji Wyborczej. Był również związany z Patriotycznym Ruchem Odrodzenia Narodowego oraz Towarzystwem Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.
Odznaczenia i wyróżnienia
Klafkowski był laureatem wielu odznaczeń, w tym:
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (1973) oraz Uniwersytetu Wrocławskiego (1991).
Współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa PRL
Według materiałów archiwalnych, w latach 1953–1971 był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa PRL, używając pseudonimu „Alfa”.
Upamiętnienie
W 2004 roku opublikowano książkę poświęconą Klafkowskiemu, autorstwa Tadeusza Gadkowskiego i Jerzego Tyranowskiego, zatytułowaną Alfons Klafkowski – prawnik internacjonalista.
„`
