Aleksandr Wasiljewicz Suworow
Aleksandr Suworow (ur. 24 listopada 1729 w Moskwie, zm. 18 maja 1800 w Petersburgu) był rosyjskim dowódcą wojskowym i teoretykiem, znanym z wielu zwycięskich kampanii. Służył w armii Imperium Rosyjskiego od 1741 roku, a jego stopień wojskowy osiągnął szczyt w postaci generalissimusa.
Życie i działalność
Już w dzieciństwie Suworow był szkolony przez ojca, generała lejtnanta Wasilija Iwanowicza. W 1742 roku wcielono go do wojska, gdzie szybko awansował, zdobywając doświadczenie w różnych jednostkach. Jako pułkownik brał udział w wojnie siedmioletniej, a później w tłumieniu konfederacji barskiej oraz w kampaniach przeciwko Turkom.
Wczesne kampanie
W latach 1768–1772 dowodził pułkiem piechoty i odnosił sukcesy w walce przeciwko konfederatom barskim, w tym zwycięstwie pod Orzechowem. W czasie wojny rosyjsko-tureckiej, Suworow wykazał się w bitwie pod Kozłudżą oraz w obronie Girsowa. W 1774 roku brał udział w stłumieniu powstania Pugaczowa.
Kampania polska
W 1794 roku, Suworow dowodził korpusem ukraińskim podczas insurekcji kościuszkowskiej. Po brutalnym zdobyciu Warszawy, jego działania doprowadziły do licznych ofiar wśród ludności cywilnej. Po kampanii polskiej Suworow objął dowództwo na południu Rosji, gdzie opublikował pracę „Nauka jak zwyciężać”.
Kampania włoska
W 1799 roku Suworow został naczelnym dowódcą wojsk rosyjskich w kampanii włoskiej, gdzie odniósł kilka kluczowych zwycięstw. Po powrocie do Rosji zmarł w 1800 roku, a jego wkład w wojskowość był znaczący, pomimo krytyki dotyczącej licznych ofiar cywilnych jego strategii.
Ocena militarna
Uznawany za wybitnego wodza, Suworow wprowadził nowatorskie podejścia w sztuce wojennej, kładąc nacisk na szybkość działań i wyszkolenie żołnierzy. Krytycy podkreślają jednak, że jego zwycięstwa były często okupione krwią niewinnych cywilów.
Odznaczenia
Suworow był kawalerem wielu odznaczeń, w tym rosyjskich: św. Andrzeja Apostoła, św. Aleksandra Newskiego i św. Jerzego, a także zagranicznych, takich jak polski św. Stanisława i bawarski św. Huberta.
Upamiętnienie
Postać Suworowa pojawia się w literaturze, m.in. w „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza, oraz w filmach, w tym radzieckim „Suworow” z 1940 roku. Jego wizerunek został także umieszczony na naddniestrzańskich monetach.
