Reklama
Dzisiaj jest 10 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
Reklama
Reklama
Reklama

Aleksandr Błok

Aleksandr Aleksandrowicz Błok (28 listopada 1880, Petersburg – 7 sierpnia 1921, Piotrogród) był wybitnym rosyjskim poetą-symbolistą, dramaturgiem oraz klasykiem literatury rosyjskiej. Uznawany jest za jednego z najważniejszych poetów XX wieku.

Reklama

Życiorys

Błok pochodził z rodziny o silnych tradycjach akademickich. Jego ojciec był profesorem prawa, a matka, córka rektora Uniwersytetu w Petersburgu, miała wpływ na jego zainteresowania literackie. Już w dzieciństwie zaczął pisać wiersze, a w 1898 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Petersburskim. Po ukończeniu filologii w 1906 roku ożenił się z Lubow Mendelejewą.

W czasie I wojny światowej Błok służył jako podoficer, a po rewolucji w 1917 roku został naczelnym redaktorem literackich protokołów Nadzwyczajnej Komisji Śledczej. W swojej twórczości łączył poszukiwanie harmonii z krytyką współczesności, rozwijając wiersz toniczny i wprowadzając system powtórzeń.

Reklama

Fascynacje artystyczne

Błok był zafascynowany malarstwem prerafaelickim, szczególnie dziełami Fra Angelico i Giovanni Belliniego. W jego twórczości pojawia się kobiecość jako symbol harmonii, co najlepiej ilustruje utwór Przepiękna Pani. Muzyka, w tym kompozycje Modesta Musorgskiego, oraz romanse cygańskie miały istotny wpływ na jego lirykę.

Wybrana twórczość

Poematy

  • Odwet (1910)
  • Ogród słowiczy (1915)
  • Dwunastu (1918)
  • Scytowie (1918)

Zbiory wierszy

  • Ante lucem (1898–1900)
  • Wiersze o Przepięknej Pani (1901–1902)
  • Miasto (1904–1908)
  • Pęcherze ziemi (1904–1905)
  • Nocny fiołek (1906)
  • Śnieżna maska (1907)

Dramaty liryczne

  • Buda jarmarczna (1906)
  • Nieznajoma (1907)
  • Król na placu (1908)
  • Róża i krzyż (1913)

Publicystyka

  • O współczesnej sytuacji symbolizmu rosyjskiego (1910)
  • Ostatnie dni caratu (1920)
  • Inteligencja i rewolucja

Podsumowanie

Aleksandr Błok pozostawił trwały ślad w literaturze rosyjskiej, łącząc w swojej twórczości elementy liryki, dramatu oraz publicystyki, co czyni go jednym z kluczowych przedstawicieli epoki srebrnego wieku. Jego dzieła są nadal analizowane i cenione w kontekście kultury i sztuki XX wieku.

Reklama
Reklama