Aleksander Wejnert (1809-1879) – polski historyk i varsavianista.
Życiorys
Aleksander Wejnert urodził się 24 kwietnia 1809 roku w Warszawie, w rodzinie flecisty Antoniego Wejnerta pochodzenia czeskiego. W latach 1827–1830 studiował na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim, a następnie przez 25 lat pracował jako urzędnik miejski w Warszawie. W 1857 objął stanowisko głównego kasjera na kolej warszawsko-wiedeńskiej, a w 1879 został kierownikiem biblioteki Branickich.
Około 1836 roku Wejnert został honorowym konserwatorem akt miasta Warszawy, pełniąc tę funkcję do 1872 roku. Dzięki dostępowi do archiwum miejskiego, prowadził badania nad historią Warszawy.
Publikacje
Wejnert był autorem wielu publikacji, w tym:
- 6-tomowa Starożytność warszawska (1848–1858) – jego najważniejsze dzieło poświęcone zabytkom Warszawy.
- Zabytki dawnych urządzeń sądowych m. Warszawy
- O starostwach w Polsce końca XVIII w.
Publikował także w takich czasopismach jak „Biblioteka Warszawska”, „Gazeta Polska” oraz „Tygodnik Powszechny”.
Upamiętnienie
Aleksander Wejnert jest patronem ulicy na warszawskim Mokotowie.
Bibliografia
- Grażyna Kieniewiczowa, Alina Sokołowska (red.), Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1968, s. 186.
