Aleksander Turyn

„`html

Aleksander Turyn

Aleksander Turyn (26 grudnia 1900 – 26 sierpnia 1981) był polskim filologiem klasycznym i bizantynologiem, profesorem Uniwersytetu Warszawskiego oraz członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Jego badania koncentrowały się na historii literatury greckiej oraz metryce i prozodię grecką.

Życiorys

Urodził się w Warszawie jako syn Aarona i Estery Glazer. Studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim (1919-1923), gdzie obronił doktorat pod kierunkiem Gustawa Przychockiego. Po dalszych studiach w Berlinie (1923-1924) rozpoczął pracę jako asystent w I Katedrze Filologii Klasycznej na Uniwersytecie Warszawskim, z habilitacją uzyskaną w 1929 roku. W 1935 roku został profesorem nadzwyczajnym.

W czasie II wojny światowej emigrował do Rzymu, a następnie do Aten, gdzie prowadził badania naukowe. W 1941 osiedlił się w USA, gdzie wykładał na University of Michigan oraz na New School for Social Research w Nowym Jorku. Od 1945 roku był profesorem na University of Illinois w Urbana, gdzie pracował do emerytury w 1969 roku.

Zainteresowania badawcze

Turyn badał m.in. Iliadę Homera oraz rękopisy dramatów Eurypidesa, Ajschylosa i Sofoklesa. Opracował również komentarz do dzieł Safony oraz publikacje dotyczące twórczości Pindara.

Odznaczenia i nagrody

Doktorat honoris causa Uniwersytetu w Atenach (1965)
Laureat nagrody Fundacji Jurzykowskiego (1978)
Odznaczenia: Krzyż Oficerski Orderu Feniksa oraz Order Zasługi Amerykańskiego Towarzystwa Filologicznego

Wybrane publikacje

Turyn opublikował wiele prac naukowych, w tym:

Observationes metricae (1921-1922)
Pindari Epinitia (1944)
The manuscript tradition of the tragedies of Aeschylus (1943)
Studies in the manuscript tradition of the tragedies of Sophocles (1952)
Dated Greek manuscripts of the thirteenth and fourteenth centuries in the libraries of Italy (1972)