„`html
Aleksander Schillak
Data urodzenia: 21 lutego 1910, Trzemeszno
Data śmierci: 25 marca 1982, Kraków
Życiorys
Aleksander Schillak był polskim inżynierem hutnikiem i wykładowcą Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Ukończył gimnazjum w Trzemesznie, a w 1933 rozpoczął studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie, które przerwał z powodu trudności finansowych. Po powrocie do nauki łączył studia z pracą w kopalni oraz koncernie hutniczym.
Studia ukończył w 1939, ale dyplom otrzymał dopiero w 1945. W czasie II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej, a następnie trafił do niewoli niemieckiej, z której udało mu się uciec. Po wojnie pracował w Hucie „Kościuszko” w Chorzowie, gdzie szybko awansował na dyrektora.
W kolejnych latach zajmował różne stanowiska kierownicze w branży hutniczej, w tym w Hajduckich Zakładach Hutniczych oraz Hucie im. Bieruta w Częstochowie i Centralnym Zarządzie Przemysłu Hutniczego.
Kariera akademicka
Od 1952 roku był wykładowcą w Akademii Górniczo-Hutniczej, gdzie prowadził zajęcia z techniki cieplnej i budowy pieców przemysłowych. W 1960 obronił doktorat, a w 1971 uzyskał tytuł docenta. Na emeryturę przeszedł w 1980 roku.
Odznaczenia i osiągnięcia
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
Schillak był autorem około 20 prac naukowych i współtwórcą kilku patentów. Wśród jego publikacji wyróżniają się:
- Die Verbesserung der hydraulischen Eigenschaften von Hochofenschlacken durch Aktivierung der Schlacken und Ausnutzung ihrer Abfallwärme (1959)
- Przeprowadzenie badań nad intensywnością aktywizacji żużla wielkopiecowego celem zastosowania go na skalę przemysłową do produkcji wysokowartościowych materiałów wiążących (1958)
Zmarł w 1982 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Był żonaty z Marią Antoniną Harlender, z którą miał dzieci.
„`
