Aleksander III – Życiorys
Aleksander III (właściwie Rolando Bandinelli; ur. ok. 1100 w Sienie, zm. 30 sierpnia 1181 w Civita Castellana) był papieżem od 7 września 1159 do 30 sierpnia 1181.
Wczesne życie
Roland Bandinelli pochodził z Sieny. Studiował prawo na Uniwersytecie Bolońskim, a od 1140 do 1147 roku był kanonikiem w Pizie. W 1150 roku papież Eugeniusz III mianował go kardynałem-diakonem, a następnie kardynałem-prezbiterem. W 1153 roku objął stanowisko kanclerza Świętego Kościoła Rzymskiego.
Pontyfikat
Po śmierci Hadriana IV, Aleksander III został wybrany papieżem, przyjmując imię Aleksander III. Jego pontyfikat rozpoczął się w trudnych okolicznościach, gdyż musiał zmierzyć się z antypapieżem Wiktorem IV, wybranym przez mniejszość kardynałów. Pomimo poparcia większości, Aleksander III musiał opuścić Rzym, gdzie Wiktor IV uzyskał przewagę.
W 1160 roku, w odpowiedzi na ekskomunikę ze strony cesarza Fryderyka I, Aleksander III został uznany za prawowitego papieża przez wiele krajów europejskich, w tym Anglię, Francję i Hiszpanię.
W latach 1162-1165 papież rezydował we Francji, gdzie przewodniczył synodowi w Tours, który potępił herezję katarską. Po śmierci antypapieża Wiktora IV w 1164 roku, Aleksander III powrócił do Rzymu, jednak musiał ponownie uciekać z powodu nowego antypapieża, Paschalisa III.
W 1176 roku Liga Lombardzka, wspierana przez Aleksandra III, odniosła zwycięstwo nad cesarzem Fryderykiem I pod Legnano. W rezultacie, w 1177 roku podpisano pokój, który umożliwił Aleksandrowi III powrót do Rzymu.
Jednym z kluczowych wydarzeń pontyfikatu była sprawa arcybiskupa Canterbury, Tomasza Becketa, którego papież wsparł w konflikcie z królem Henrykiem II. Po śmierci Becketa w 1170 roku, papież ogłosił go męczennikiem.
Ostatnie lata i śmierć
W 1179 roku Aleksander III zwołał Sobór laterański III, który wprowadził istotne zmiany w wyborze papieży oraz potępił herezje i nadużycia w Kościele. Pod koniec życia, zmuszony przez lokalną komunię do opuszczenia Rzymu, zmarł 30 sierpnia 1181 w Civita Castellana.
