Aleksander Danielak
Aleksander Danielak (17 marca 1919 – 19 lipca 1972) był pułkownikiem nawigatorem Wojska Polskiego oraz uczestnikiem II wojny światowej. Urodził się w Złotonoszy na Ukrainie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1920 roku, jego rodzina osiedliła się w nowo wytyczonych granicach kraju.
Kariera wojskowa
Danielak rozpoczął swoją karierę wojskową w 1 pułku lotniczym w Warszawie, gdzie przeszedł szkolenie jako strzelec pokładowy. W 1939 roku, jako kapral, został przydzielony do 212 eskadry bombowej, która brała udział w kampanii wrześniowej. Podczas pierwszego lotu bojowego 4 września 1939 roku, jego samolot został zestrzelony, lecz Danielak uratował się na spadochronie.
Po upadku Warszawy, unikając niewoli, przedostał się do terenów okupowanych przez ZSRR. W 1944 roku zgłosił się do lotnictwa Wojska Polskiego, gdzie po przeszkoleniu na nawigatora, służył w 2 pułku nocnych bombowców „Kraków”. Uczestniczył w licznych misjach, w tym zrzutach zaopatrzenia dla powstańców warszawskich.
Po wojnie
Po zakończeniu wojny pozostawał w polskim lotnictwie wojskowym. Ukończył akademię lotniczą w ZSRR i w 1961 roku brał udział w opracowaniu projektu dowodzenia Wojskami Lotniczymi. Był aktywnym kombatantem i popularyzatorem tradycji polskiego lotnictwa.
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy
- Krzyż Walecznych
- Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”
- Brązowy Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Aleksander Danielak zmarł 19 lipca 1972 roku w Warszawie. Jego wkład w historię polskiego lotnictwa oraz odwaga podczas służby wojskowej pozostają pamiętane do dziś.
