„`html
Aleksander Brückner
Aleksander Brückner (29 stycznia 1856 – 24 maja 1939) był polskim slawistą oraz historykiem literatury i kultury polskiej. Urodził się w Tarnopolu w rodzinie urzędnika skarbowego. Studiował we Lwowie, a następnie odbył staże naukowe w Lipsku, Berlinie i Wiedniu.
Kariera akademicka
Brückner uzyskał doktorat w 1876 roku, a habilitację w 1878 na Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1881 roku objął katedrę slawistyki na Uniwersytecie Berlińskim, gdzie pracował do 1924 roku. W 1929 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego.
Po śmierci został pochowany na cmentarzu Tempelhofer Parkfriedhof w Berlinie, a w 2023 roku jego prochy sprowadzono do Polski i złożono na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Osiągnięcia naukowe
Brückner był autorem licznych prac z zakresu literaturoznawstwa, językoznawstwa oraz historii kultury polskiej. Jego dorobek obejmuje:
- Starożytna Litwa. Ludy i bogi. Szkice historyczne i mitologiczne (1904)
- Historia literatury rosyjskiej (1905)
- Dzieje języka polskiego (1906)
- Słownik etymologiczny języka polskiego (1926–1927)
- Dzieje kultury polskiej (1930–1932)
- Encyklopedia staropolska (1937–1939)
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1929)
- Złoty Wawrzyn Akademicki (1935)
Nagrody
- Nagroda Miasta Łodzi (1929)
- Nagroda im. Erazma i Anny Jerzmanowskich (1938)
Bibliografia
Brückner jest szeroko opisywany w literaturze przedmiotu, w tym w pracach takich jak:
- Władysław Berbelicki: Aleksander Brückner. 1856–1939.
- Encyklopedia sławnych Polaków
- Alicja Nagórko (red.): Aleksander Brückner zum 60. Todestag.
Linki zewnętrzne
Więcej informacji o Aleksandrze Brücknerze można znaleźć w cyfrowych zbiorach Biblioteki Narodowej oraz na stronie culture.pl.
„`
