Albrecht II Habsburg
Albrecht II Habsburg (ur. 16 sierpnia 1397, zm. 27 października 1439) był austriackim księciem, margrabą Moraw oraz królem Niemiec, Czech, Węgier i Chorwacji. Jako syn Albrechta IV Habsburga i Joanny Zofii Bawarskiej, Albrecht II miał istotne powiązania dynastii Habsburgów i Luksemburgów.
Wczesne życie i przejęcie władzy
Po śmierci ojca w 1404 roku Albrecht II objął władzę w Austrii dopiero w 1411 roku. Jako sojusznik cesarza Zygmunta Luksemburskiego, brał udział w walkach przeciw husytom. W 1421 ożenił się z Elżbietą, córką Zygmunta, co umocniło jego pozycję jako dziedzica.
Koronacja i rządy
W 1437 roku został wybrany królem Węgier, a w 1438 koronowany królem Niemiec. Obiecał Węgrom, że zakończy reformatorską politykę swojego poprzednika. W Czechach, pomimo wcześniejszego wyboru na króla przez stany czeskie, musiał stawić czoła opozycji ze strony husytów i Kazimierza Jagiellończyka, który również rościł sobie prawo do tronu.
Wojna z Jagiellonami
Albrecht II, korzystając z przewagi militarnej, zdołał zająć Pragę i koronować się na króla Czech w czerwcu 1438 roku, mimo konkurencyjnej elekcji Kazimierza Jagiellończyka. Po bitwie pod Żelenicami pokonał siły husyckie oraz polskie.
Rządy w Niemczech i na Węgrzech
Albrecht II rządził Niemcami poprzez swoich posłów, wprowadzając istotne regulacje na sejmie Rzeszy w Norymberdze. Na Węgrzech jego żona Elżbieta sprawowała rządy, co doprowadziło do napięć z szlachtą. W 1439 roku, w obliczu zagrożenia ze strony Turków, Albrecht II zmarł na czerwonkę.
Dziedzictwo
Po jego śmierci tron w Czechach objął jego syn Władysław, natomiast w Niemczech wybór padł na kuzyna Albrechta, Fryderyka. Albrecht II był trzecim władcą Niemiec z dynastii Habsburgów, a jego rządy przyczyniły się do umocnienia tej dynastii w Europie.
Pełna tytulatura
Albrecht, z łaski Bożej król rzymski, król Węgier, Dalmacji, Chorwacji, wybrany król Czech, książę Austrii, Styrii, Karyntii i Karnioli, margrabia Moraw i hrabia Tyrolu.
