„`html
Albin Walenty Rak
Albin Walenty Rak (ps. „Lesiński”, 13 lutego 1898 – 31 maja 1960) był podpułkownikiem artylerii Wojska Polskiego oraz komendantem głównym Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ) i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW). Po scaleniu NSZ z Armią Krajową, został skazany na śmierć przez samozwańczy Sąd Wojenny NSZ.
Życiorys
Młodość i I wojna światowa
Urodził się w Krotoszynie jako syn Józefa i Marii Lesińskiej. W 1916 roku powołano go do armii niemieckiej, gdzie służył na froncie rosyjskim i francuskim. W grudniu 1918 zdezerterował i wziął udział w powstaniu wielkopolskim.
Kariera wojskowa
Po zakończeniu I wojny światowej, Rak ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w różnych rolach, w tym jako instruktor w szkołach artylerii. W 1935 roku awansował na majora, a w 1939 roku dowodził II dywizjonem 16 pułku artylerii lekkiej podczas kampanii wrześniowej. Po niewoli w Oflagu II B, pracował jako tłumacz.
Działalność w NSZ
W marcu 1943 roku zaangażował się w działalność NSZ, gdzie szybko awansował do rangi I zastępcy szefa sztabu. Po scaleniu z Armią Krajową, Rak był przeciwnikiem frakcji, która sprzeciwiała się porozumieniu. W wyniku wewnętrznych konfliktów w NSZ, został skazany na śmierć przez samozwańczy Sąd Wojenny.
Udział w NZW i późniejsze życie
W 1944 roku, po połączeniu NSZ i NOW w NZW, Rak został komendantem głównym tej organizacji. Po wojnie osiedlił się w Cieszynie, gdzie pracował jako nauczyciel. Aresztowany przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego w 1945 roku, został zwolniony w 1946 roku i kontynuował pracę w szkole, aż do 1958 roku.
Życie osobiste
Był żonaty z Jadwigą Zielińską, miał dwóch synów. Zmarł 31 maja 1960 roku, a jego szczątki spoczywają na cmentarzu w Cieszynie.
Odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (1929)
„`
