Alberyk II – Książę Rzymu
Alberyk II (ur. ok. 905; zm. 954) był księciem Rzymu w latach 932–954. Był synem Alberyka I, księcia Spoleto, oraz Marozji, wpływowej postaci w Rzymie. Jego przyrodnim bratem był Jan XI, a Alberyk miał również dwóch synów: Oktawiana i Teofilakta.
Życiorys
W 932 roku, po konflikcie z mężem swojej matki, królem Włoch, Alberyk II zainicjował bunt przeciwko Hugonowi z Arles, co zakończyło się jego ucieczką z Rzymu i uwięzieniem Marozji. Dzięki tym działaniom Alberyk zdobył kontrolę nad Rzymem, ogłaszając się księciem Rzymu. Rządził aż do swojej śmierci w 954 roku, a także wpłynął na wybór papieża Agapita II, lojalnego sobie.
W 936 roku Alberyk II poślubił swoją przyrodnią siostrę, Aldę, z którą miał syna, Oktawiana. Na łożu śmierci nominował go na papieża, a Oktawian przyjął imię Jan XII.
Podsumowanie
- Alberyk II był księciem Rzymu od 932 do 954 roku.
- W 932 roku zainicjował bunt przeciwko Hugonowi z Arles.
- W 936 roku ożenił się z przyrodnią siostrą Aldą.
- Na jego prośbę syn Oktawian został papieżem (Jan XII).
Bibliografia
Kategoria: Władcy włoscy
Kategoria: Zmarli w 954
Kategoria: Postacie włoskiego średniowiecza
Kategoria: Hrabiowie Tusculum
