Albert Fantini
Albert Fantini był włoskim franciszkaninem konwentualnym, który zmarł w Krakowie w dniach 5-6 września 1516 roku. Pełnił funkcję profesora na Akademii Krakowskiej, gdzie prowadził wykłady z filozofii.
Życiorys
Fantini uzyskał magisterium sztuk wyzwolonych oraz doktorat teologii na uniwersytecie w Bolonii, a następnie przez dwa lata wykładał filozofię moralną. W 1514 roku, prawdopodobnie z inspiracji prymasa Jana Łaskiego, przeniósł się do Krakowa, gdzie podjął pracę na Akademii. Wydał kilka dzieł filozoficznych i zyskał uznanie, w tym króla Zygmunta Starego, jednak jego działalność spotkała się z krytyką w krakowskim środowisku akademickim.
Fantini pełnił również ważne funkcje w zakonie franciszkanów, w tym prowincjała prowincji polsko-czeskiej oraz nadzwyczajnego komisarza prowincji węgierskiej. Dążył do wprowadzenia większej dyscypliny w zakonie, co spotkało się z oporem ze strony niektórych zakonników. W wyniku spisku, przełożony klasztoru krakowskiego został zamordowany, a śmierć Fantiniego wywołała oburzenie wśród władz kościelnych. Kościół, w którym pracował, został obłożony interdyktem i pozostawał zamknięty przez około rok. Trzech sprawców morderstwa – Błażej, Jan z Malborka i Wawrzyniec Szatła – zostało straconych.
Bibliografia
- Henryk Barycz, Albert Fantini, w: Polski Słownik Biograficzny, tom VI, 1948
Fantini był ważną postacią w historii Kościoła katolickiego i filozofii w Polsce, a jego życie i tragiczna śmierć pozostają znaczącym elementem dziedzictwa duchowego i akademickiego tego okresu.
