„`html
Albatros J.I
Albatros J.I to niemiecki samolot piechoty, zaprojektowany w 1917 roku przez Albatros Flugzeugwerke. Jego produkcja trwała do 1919 roku, a w sumie wyprodukowano około 240 egzemplarzy.
Historia
Samolot został opracowany w odpowiedzi na zapotrzebowanie niemieckiego lotnictwa na nowy typ maszyny wsparcia dla wojsk lądowych. W połowie 1917 roku wytwórnia Albatros zaprezentowała Albatros J.I, bazując na udanej konstrukcji Albatros C.XII. Wprowadzono zmiany w konstrukcji kadłuba, co ułatwiło opancerzenie. Kabina załogi została zabezpieczona płytami pancernymi, chroniącymi przed ostrzałem.
Użycie w lotnictwie polskim
Na początku 1919 roku polskie oddziały przejęły kilka samolotów Albatros J.I. Używano ich w I Eskadrze Wielkopolskiej oraz w szkole pilotów w Poznaniu. W Polsce zmontowano 8 egzemplarzy z części, z których dwa trafiły do 8 Eskadry Wywiadowczej. Samoloty brały udział w wojnie polsko-radzieckiej, a ich eksploatacja zakończyła się w 1921 roku z powodu zużycia.
Opis techniczny
- Typ: Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji mieszanej
- Kadłub: Kratownicowy, częściowo opancerzony
- Wymiary:
- Rozpiętość: 14,14 m
- Długość: 8,80 m
- Wysokość: 3,37 m
- Masa własna: 1398 kg
- Masa startowa: 1808 kg
- Napęd: Silnik rzędowy Benz Bz.IV o mocy 200 KM
- Prędkości:
- Maksymalna: 140 km/h
- Przelotowa: 110 km/h
- Wznoszenia: 2,0 m/s
- Pułap: 3000 m
- Zasięg: 275 km
- Uzbrojenie:
- 2 karabiny maszynowe LMG 08/15 kal. 7,92 mm (stałe)
- 1 karabin maszynowy Parabellum kal. 7,92 mm (ruchomy)
Bibliografia
- Krzysztof Chołoniewski, Wiesław Bączkowski: Samoloty wojskowe obcych konstrukcji 1918-1939 – Tomik 2, Warszawa 1987.
„`
