Technika Al Secco
Al secco to technika malarska, która polega na nanoszeniu farb na suchy tynk, w przeciwieństwie do fresku, gdzie farby aplikowane są na świeży plaster tynku. Nazwa „al secco” pochodzi z języka włoskiego i oznacza „na sucho”. Technika ta była stosowana od starożytności aż do XV wieku.
Składniki i materiały
W al secco używa się różnych spoiw, takich jak:
- mleko wapienne
- kazeina (malarstwo kazeinowe)
- klej
- olej
- tempera
- wosk
- żywice
Farby stosowane w tej technice mogą być kazeinowe lub nowoczesne farby silikatowe.
Ewolucja technik malarskich
W XV wieku technika al secco została w dużej mierze wyparta przez fresk, który umożliwiał uzyskanie intensywniejszych kolorów oraz większej trwałości malowideł. W XIX wieku często łączono obie techniki, stosując technikę mieszaną, która wykorzystywała zarówno fresk, jak i al secco.
Podsumowanie
Al secco to historyczna technika malarska, która znalazła swoje zastosowanie w wielu okresach, jednak z czasem ustąpiła miejsca freskowi. Pozostała jednak istotnym elementem w historii sztuki malarskiej.
