Akwatinta – Technika Druku Wklęsłego
Akwatinta to technika druku wklęsłego, będąca odmianą akwaforty, wykorzystywana głównie w grafice warsztatowej. Została opracowana w XVIII wieku w celu rozszerzenia możliwości kolorystycznych w reprodukcji grafiki.
Proces Wykonania Akwatinty
Wykonanie odbitki w tej technice obejmuje kilka kroków:
- Pokrycie metalowej płyty sproszkowaną kalafonią lub pyłem asfaltowym, które po podgrzaniu przylegają do powierzchni.
- Naniesienie obrazu za pomocą werniksu, który zasłania wybrane fragmenty metalu.
- Trawienie odsłoniętego metalu kwasem azotowym.
W przeciwieństwie do akwaforty, w akwatincie trawione są płaszczyzny, co pozwala na uzyskiwanie różnych głębokości i waloryzacji koloru farby, a także półtonów. Odbitki przypominają akwarele, rysunki tuszem czy technikę lawowania.
Pionierzy Akwatinty
Do pionierów akwatinty należą:
- Johann Adam Schweickart
- Andrea Scacciati
- Per Gustaf Floding
- Jean-Baptiste Le Prince
Francisco Goya był jednym z pierwszych wielkich artystów, którzy stosowali tę technikę.
Akwatinta Solna
Akwatinta solna to wariant, w którym na płytce pokrytej werniksem rozsypuje się sól kuchenną, a następnie podgrzewa. Po ostudzeniu płytkę spłukuje się wodą, co odsłania punkty, które są następnie trawione. Efektem jest odwrotny kontrast – ciemne punkty na jasnym tle.
Podsumowanie
Akwatinta to wyjątkowa technika artystyczna, która pozwala na uzyskanie bogatej palety kolorów i głębi w odbitkach graficznych. Jej rozwój przyczynił się do poszerzenia możliwości wyrazu artystycznego w druku.
