Akademia Platońska
Akademia, założona przez Platona w Atenach około 387 p.n.e., była pierwszą instytucją edukacyjną w historii. Istniała do 86 p.n.e., kiedy to Ateny zostały splądrowane przez Sullę. Po krótkim okresie reaktywacji w IV wieku n.e., Akademia została ostatecznie zamknięta przez cesarza Justyniana w 529 roku n.e.
Początki Akademii
Akademia powstała w gaju poświęconym herosowi Akademosowi, stąd jej nazwa. Platon zainspirował się w tworzeniu Akademii bractwami pitagorejskimi, które poznał podczas podróży do Italii. Uznawana była za stowarzyszenie, które nie tylko uczyło filozofii i matematyki, ale także zajmowało się retoryką i naukami przyrodniczymi.
Etapy rozwoju Akademii
Akademia przeżywała różne etapy rozwoju, z dominującymi nurtami filozoficznymi. Można wyróżnić trzy główne fazy:
- Akademia starsza: Skupiała się na platonizmie i matematyce, z ważnymi postaciami jak Speuzyp i Ksenokrates.
- Akademia średnia: Pod kierownictwem Arkezylaosa przejęła elementy sceptycyzmu, z naciskiem na epistemologię.
- Akademia młodsza: Za czasów Filona z Laryssy dążyła do powrotu do platonizmu, tworząc eklektyczną syntezę z stoicyzmem.
Szkoła ateńska i późniejsze losy Akademii
Po zniszczeniu Akademii przez Sullę, filozofowie rozproszyli się, a część wznowiła działalność w Aleksandrii. W końcu V wieku n.e. Akademia została reaktywowana przez neoplatoników w Atenach, jednak nie miała żadnej ciągłości z pierwotną Akademią Platona. Działalność filozoficzna wygasła po zamknięciu szkoły przez Justyniana w 529 roku n.e., a ostatni przedstawiciele zmarli około 560 roku.
Lista scholarchów Akademii
Niektóre daty i nazwiska scholarchów są zróżnicowane i często niepewne, ale wśród znanych postaci można wymienić Ammoniusza Sakkasa, Plotyna, Porfiriusza oraz Jamblicha.
