Ahmed I
Ahmed I (ur. 18 kwietnia 1590, zm. 22 listopada 1617) był sułtanem z dynastii Osmanów, rządzącym w latach 1603–1617. Był synem Mehmeda III i ojcem Osmana II, Murada IV oraz Ibrahima I.
Polityka i wojny
W czasie jego panowania kontynuowano wojny z Habsburgami, które zakończyły się rozejmem w Zsitvatorok (1606). Rozejm potwierdziły traktaty wiedeńskie w latach 1615 i 1616, na mocy których Osmanowie zachowali kontrolę nad węgierskimi twierdzami Eger, Gran i Kaniża, ale musieli wypłacić cesarzowi odszkodowanie wojenne.
Walka z Safawidami zakończyła się niekorzystnie dla Imperium, które straciło Gruzję i Azerbejdżan.
Reformy wewnętrzne
Ahmed I zainicjował istotne zmiany w systemie sukcesji, wprowadzając zasadę senioratu, co ograniczyło brutalne eliminacje braci przez nowego sułtana. Wprowadził także luksusowy areszt domowy, znany jako Złota Klatka, dla swoich synów i braci, co miało na celu ochronę tronu.
Okres jego rządów charakteryzował się wzrostem korupcji w administracji, osłabieniem dyscypliny w siłach zbrojnych oraz nasileniem buntów ludowych, takich jak bunty celali (1603–1606) oraz ruchy odśrodkowe, w tym powstanie księcia Druzów, Fahreddina.
Kultura i dziedzictwo
Ahmed I był fundatorem Błękitnego Meczetu w Konstantynopolu. Wprowadził do Imperium osmańskiego tytoń. Zmarł na tyfus.
W kulturze
Postać Ahmeda I pojawia się w tureckim serialu Wspaniałe stulecie: Sułtanka Kösem, gdzie odgrywa go Ekin Koç.
Bibliografia
- Słownik Władców Świata. Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza, Kamil Stepan. Wyd. Zielona Sowa – 2005 r.
