Assisted GPS (AGPS)
Assisted GPS (AGPS) to technologia lokalizacji stosowana w telefonach komórkowych, która wykorzystuje serwery operatorów sieci do szybszego określenia położenia użytkownika. W przypadku braku wsparcia operatora, proces ustalania pozycji może być znacznie dłuższy. Technologia ta została opracowana przez firmę SnapTrack i po raz pierwszy zadebiutowała w USA w 2002 roku w sieci ratowniczej E911.
Zasada działania
AGPS wymaga, aby telefony były wyposażone w moduł odbiornika oraz aby sieć naziemna była wspomagana odpowiednimi urządzeniami. W ramach AGPS dostarczane są różnorodne dane, które wspomagają pomiar lokalizacji, takie jak:
- Lista dostępnych satelitów
- Fazy kodów satelitów
- Czas i pozycja odniesienia
- Poprawki korekcyjne (np. DGPS)
Główne funkcje AGPS obejmują skrócenie czasu dostrajania odbiornika oraz zwiększenie jego efektywności, co przekłada się na mniejsze zużycie energii.
Wykorzystanie AGPS
AGPS jest szeroko stosowane w terminalach działających w sieciach UMTS, co umożliwia oferowanie różnorodnych usług lokalizacji. Użytkownicy mogą korzystać z aplikacji, które pomagają znaleźć najbliższe obiekty, takie jak bankomaty, apteki czy stacje benzynowe. Dodatkowo, aplikacje te mogą dostarczać informacji o ruchu drogowym oraz umożliwiać nawigację na podstawie wcześniej wczytanych lub pobranych map.
Znajomość położenia abonenta przez operatorów może również prowadzić do zróżnicowanej taryfikacji opłat oraz lepszego zarządzania zasobami sieciowymi.
Efektywność
AGPS oferuje wysoką dokładność lokalizacji, ustępując jedynie tradycyjnemu GPS. W środowisku miejskim dokładność wynosi 30-50 m, na peryferiach miast 50-200 m, a poza nimi błąd może być znacznie większy. W Azji i na Pacyfiku AGPS jest wykorzystywane w różnych usługach, takich jak nawigacja osobista czy lokalizacja zagubionych przedmiotów.
