„`html
Ludolf Karl Adelbert von Chamisso
Ludolf Karl Adelbert von Chamisso, znany również jako Louis Charles Adélaïde de Chamisso de Boncourt, urodził się 30 stycznia 1781 roku na zamku Boncourt w Châlons-en-Champagne we Francji. Zmarł 21 sierpnia 1838 roku w Berlinie. Był niemieckim poetą, przyrodnikiem i podróżnikiem.
Życiorys
W dzieciństwie von Chamisso musiał uciekać z rodziną przed rewolucjonistami, przemierzając Belgię, Holandię i Niemcy, aż dotarli do Berlina. W 1796 roku rozpoczął służbę jako giermek u królowej Luizy Pruskiej, a w latach 1798–1807 służył w armii pruskiej, osiągając stopień lejtnanta.
W Berlinie rozpoczął studia z zakresu filozofii i literatury, a także nawiązał przyjaźnie z wieloma intelektualistami. W 1803 roku współzałożył grupę literacką Nordsternbund. Jego wczesne prace poetyckie odzwierciedlały osobiste przeżycia oraz zainteresowania filozoficzne, inspirowane m.in. pracą Kanta.
Po powrocie do Francji, von Chamisso zyskał zainteresowanie botaniką, co skłoniło go do podjęcia studiów przyrodniczych w Berlinie. W 1810 roku napisał swoje najsłynniejsze dzieło, „Przedziwna historia Piotra Schlemihla”. Następnie wziął udział w wyprawie dookoła świata pod dowództwem Otto Kotzebue, podczas której odkrył cykl przemiany pokoleń sprzągli.
Po powrocie z wyprawy przez 17 lat badał przywiezione okazy botaniki i zoologii, a w 1819 roku objął stanowisko dyrektora herbarium w Schönebergu. Zmarł w Berlinie w 1838 roku.
Publikacje
- Berliner Musenalmanach, 1804–06
- Adelberts Fabel, 1807
- Peter Schlemihls wundersame Geschichte, 1814
- Gedichte, 1831
- Reise um die Welt, 1836
Członkostwa i upamiętnienie
Von Chamisso był członkiem Niemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina oraz Berlińsko-Brandenburskiej Akademii Nauk. Jego nazwiskiem nazwano jedną z wysp w Cieśninie Beringa oraz rodzaj roślin Camissonia.
W 1991 roku jego nazwiskiem oznaczono planetoidę (24711) Chamisso.
„`
