Adam Marcin Jakub Wodziczko
Adam Wodziczko (1887-1948) był polskim biologiem i botanikiem oraz profesorem Uniwersytetu Poznańskiego. Urodził się 8 sierpnia 1887 roku w Słotwinie, jako syn inżyniera kolejowego Feliksa i Ludmiły ze Spisów.
Życiorys
W 1906 roku zdał maturę w C.K. Wyższym Gimnazjum w Jaśle. W latach 1906-1910 studiował nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po uzyskaniu tytułu doktora w 1916 roku, pracował jako mikrobiolog w armii austriackiej w czasie I wojny światowej. W 1919 roku został zastępcą profesora w Akademii Rolniczej w Bydgoszczy, a od 1920 roku kierował Instytutem Botanicznym Uniwersytetu Poznańskiego.
Kariera naukowa
W 1921 roku uzyskał habilitację, a w 1925 został profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Poznańskim. W 1936 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W okresie II wojny światowej pracował jako nauczyciel w Krakowie, a po wojnie aktywnie działał na rzecz ochrony przyrody.
Osiągnięcia i działalność
Wodziczko był zwolennikiem ochrony środowiska naturalnego, w tym ochrony zagrożonych gatunków roślin i zwierząt. Stworzył fizjotaktykę, naukę o relacjach między człowiekiem a przyrodą, oraz był inicjatorem powstania kilku parków narodowych, w tym:
- Wielkopolskiego Parku Narodowego
- Wolińskiego Parku Narodowego
- Słowińskiego Parku Narodowego
Upamiętnienie
Wodziczko jest patronem kilku obszarów ochrony przyrody, szkół oraz parku w Poznaniu. W jego honorze umieszczono głaz w Wielkopolskim Parku Narodowym oraz wmurowano tablice pamiątkowe w Jeziorach.
Podsumowanie
Adam Wodziczko to postać, która znacząco przyczyniła się do rozwoju nauk botanicznych w Polsce oraz ochrony przyrody. Jego dokonania są wciąż doceniane, a jego imię noszą liczne instytucje edukacyjne i obszary ochrony przyrody.
