Adam Mirecki
Adam Mirecki, ps. Adaś (9 stycznia 1909 – 24 października 1952), był członkiem Związku Akademickiego Młodzież Wszechpolska, Stronnictwa Narodowego, Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) i Armii Krajowej (AK).
Okres przedwojenny
Mirecki był synem Dominika i Pauliny. Ukończył Państwowe Gimnazjum w Nisku, a następnie prywatne w Borszczowie, gdzie w 1931 roku zdał maturę. Odbył służbę wojskową w Dywizyjnym Kursie Podchorążych Piechoty Rezerwy i uzyskał stopień kaprala. Po przerwaniu studiów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, pracował jako urzędnik samorządowy w Nisku. W 1936 roku awansował na podporucznika rezerwy.
Okres wojny
W 1939 roku dowodził plutonem w 3 pułku piechoty Legionów. Po dostaniu się do niewoli niemieckiej, zbiegł i wrócił do Niska. W 1940 roku został komendantem NOW w powiecie kolbuszowskim, a następnie Okręgu Lubelskiego. Po kilkukrotnych aresztowaniach i ucieczkach, w grudniu 1943 roku został ostatecznie aresztowany przez Niemców i więziony w różnych obozach, w tym Bergen-Belsen. Został uwolniony 15 kwietnia 1945 roku.
Okres powojenny
Po wojnie Mirecki wrócił do Polski i zaangażował się w działalność konspiracyjną przeciwko komunistom. Z powodu zagrożenia aresztowaniem przez UB, opuścił kraj, wracając jako kurier Stronnictwa Narodowego w 1946 roku. W 1947 roku został aresztowany i skazany na 6 lat więzienia, a po amnestii na 3 lata. Po zwolnieniu w 1949 roku, kontynuował studia prawnicze, lecz w 1951 roku został ponownie aresztowany i w 1952 roku skazany na karę śmierci. Wyrok został utrzymany przez Najwyższy Sąd Wojskowy, a prezydent Bierut odmówił łaski.
Mirecki został stracony 24 października 1952 roku. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu w Racławicach oraz na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. W 1992 i 1994 roku unieważniono wcześniejsze wyroki, uznając, że jego działania były związane z walką o niepodległość Polski. W 2007 roku prezydent RP Lech Kaczyński pośmiertnie odznaczył go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
- Krzysztof Kaczmarski, Podziemie narodowe na Rzeszowszczyźnie 1939-1944, Rzeszów 2003.
